تاثیر افسردگی بر سلامت جنسی

با وجود ننگ اجتماعی، افسردگی یک بیماری بسیار شایع است. طبق مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری منبع معتمد (CDC) ، از هر 20 آمریکایی بالای 12 سال ، یک نفر مبتلا به افسردگی است. در حالی که انستیتوی ملی بهداشت روان (NIMH) شیوع بیشتری در زنان گزارش می کند ، واقعیت این است که افسردگی می تواند در هر کسی و در هر سنی ایجاد شود. انواع افسردگی عبارتند از:

• اختلال افسردگی مداوم (علائم دو سال طول می کشد)
• افسردگی روان پریشی
• افسردگی شدید
• اختلال دو قطبی
• افسردگی پس از زایمان (در زنان پس از بچه دار شدن رخ می دهد)
• اختلال عاطفی فصلی (در ماههای زمستان رخ می دهد)
• افسردگی همراه با اختلالات اضطرابی

علائم و تفاوت های جنسیتی

زنان و مردان به دلیل افسردگی می توانند در شروع رابطه جنسی و لذت بردن از آن با مشکل روبرو شوند. هنوز هم تفاوتهایی در تأثیر افسردگی بر زنان و مردان وجود دارد.

زنان

طبق NIMH ، میزان بالاتر افسردگی در زنان به تغییرات هورمونی مرتبط است. به همین دلیل است که خطر افسردگی زن ممکن است افزایش یابد:

• قبل و هنگام قاعدگی
• بعد از زایمان
• هنگام دستکاری در کار ، خانه و زندگی خانوادگی
• در دوران یائسگی و یائسگی

زنان به احتمال زیاد احساسات "افسردگی" مداوم را تجربه می کنند که باعث می شود اعتماد به نفس کمتری داشته و از شایستگی کمتری برخوردار شوند. این احساسات می تواند زندگی کلی جنسی شما را به شدت تغییر دهد. با افزایش سن زنان ، عوامل جسمی باعث می شود رابطه جنسی کمتر لذت بخشد (و حتی گاهی اوقات دردناک باشد). تغییر در دیواره واژن می تواند فعالیت جنسی را ناخوشایند کند. همچنین ، سطح پایین تر استروژن می تواند روغن گیری طبیعی را مختل کند. در صورت عدم کمک برای یافتن آرامش ، چنین عواملی می تواند برای زنان دلسرد کننده باشد.

مردان

اضطراب ، عزت نفس پایین و احساس گناه از دلایل عمده اختلال نعوظ است. اینها همه علائم افسردگی است ، اما چنین مواردی می تواند به طور طبیعی با استرس و افزایش سن نیز رخ دهد. NIMH توضیح می دهد که مردان نیز بیشتر تمایل به فعالیت در دوران افسردگی از دست می دهند. این همچنین می تواند به معنای این باشد که مردان رابطه جنسی را جذاب نمی دانند. در مردان ، داروهای ضد افسردگی رابطه مستقیمی با ناتوانی جنسی دارند. تاخیر در ارگاسم یا انزال زودرس نیز ممکن است رخ دهد. در مردان و زنان ، داشتن مشکلات مربوط به سلامت جنسی می تواند احساس بی ارزشی و سایر علائم افسردگی را بدتر کند. این به نوبه خود می تواند باعث یک چرخه معیوب از بدتر شدن افسردگی و اختلال عملکرد جنسی شود.

علل و عوامل خطر

عدم تعادل شیمیایی در مغز باعث افسردگی می شود و این خود می تواند در نتیجه ژنتیک و مسائل هورمونی رخ دهد. افسردگی همچنین می تواند با بیماری های دیگر همزیستی داشته باشد. علت دقیق افسردگی مهم نیست ، می تواند منجر به علائم جسمی و عاطفی متعددی شود. برخی از رایج ترین علائم افسردگی عبارتند از:

• غم و اندوه مداوم
• عدم علاقه به فعالیتهایی که روزگاری دوستشان داشتید
• گناه و ناامیدی
• بی خوابی و خستگی
• تحریک پذیری و اضطراب
• ضعف ، درد و درد
• اختلال عملکرد جنسی
• مشکلات تمرکز
• کاهش یا افزایش وزن (معمولاً ناشی از تغییر در عادات غذایی)
• تمایل به خودکشی

علائم افسردگی از نظر فراوانی و شدت برای هر فرد متفاوت است. به طور کلی ، هرچه شدت افسردگی شما بیشتر باشد ، احتمالاً در سلامت جنسی مشکلات بیشتری خواهید داشت. میل جنسی در مغز پرورش داده می شود و اندام های جنسی برای تقویت میل جنسی و همچنین تغییرات جریان خون لازم برای عمل جنسی ، به مواد شیمیایی موجود در مغز اعتماد می کنند. وقتی افسردگی باعث اختلال در این مواد شیمیایی مغزی شود ، فعالیت جنسی را دشوارتر می کند. این ممکن است در بزرگسالان مسن که قبلاً بعضی اوقات با اختلالات عملکرد جنسی مشکل داشته اند ، بدتر باشد. همچنین فقط خود افسردگی نیست که ممکن است در سلامت جنسی تداخل ایجاد کند. در حقیقت ، داروهای ضد افسردگی - رایج ترین روش های درمانی پزشکی برای افسردگی - اغلب می توانند عوارض جانبی ناخواسته جنسی داشته باشند. متهم ترین متهمان عبارتند از:

• مهار کننده های مونوآمین اکسیداز (MAOI)
• مهارکننده های جذب مجدد سروتونین و نوراپی نفرین (SNRI)
• مهارکننده های انتخابی جذب مجدد سروتونین (SSRI)

• داروهای چهار حلقوی و سه حلقه ای

گزینه های درمان

درمان افسردگی تنها یکی از راه های غلبه بر اختلال عملکرد جنسی است. در حقیقت ، طبق تحقیقی که در پزشک خانواده آمریکایی منتشر شد ، 70 درصد بزرگسالانی که بدون درمان با افسردگی روبرو بودند ، با مشکل میل جنسی روبرو بودند. احساس دوباره خوب ممکن است به شما کمک کند تا به زندگی عادی جنسی برگردید. هنوز هم ، این مشکل همیشه در بزرگسالانی که به دنبال درمان افسردگی هستند ، حل نمی شود. اگر ارائه دهنده مراقبت های اولیه شما تشخیص دهد که اختلال عملکرد جنسی از عوارض داروی ضد افسردگی است که مصرف می کنید ، ممکن است شما را به داروی دیگری سوق دهند. میرتازاپین (Remeron) ، نفازودون (Serzone) و بوپروپیون (Wellbutrin) معمولاً عوارض جانبی جنسی ایجاد نمی کنند. گذشته از موارد اضافی و تعدیلاتی که در درمان افسردگی معمولی وجود دارد ، اقدامات دیگری نیز می توانید انجام دهید که ممکن است سلامت جنسی را بهبود بخشد:

• بعد از انجام رابطه جنسی ، دوز ضد افسردگی مصرف کنید.
• از ارائه دهنده خود در مورد افزودن دارویی برای عملکرد جنسی (مانند ویاگرا برای آقایان) س Askال کنید.
• برای بهبود خلق و خو و سلامت جسمی مرتباً ورزش کنید.
• با همسرتان در مورد تأثیر افسردگی بر سلامت جنسی صحبت کنید. ارتباطات باز ممکن است به طور خودکار مسئله را حل نکند ، اما می تواند به کاهش احساس گناه و بی ارزشی کمک کند.

افسردگی و درمان مرتبط با آن گاهی اوقات می تواند باعث ایجاد مشکلاتی در رابطه با سلامت جنسی شود ، اما امیدواری برای حل هر دو مسئله وجود دارد. درمان یکی از آنها اغلب می تواند به دیگری کمک کند. با این وجود یافتن تعادل مناسب می تواند به زمان و حوصله نیاز داشته باشد. در این میان ، شما نباید هیچ دارویی را به تنهایی و بدون مشورت با متخصص بهداشت خود تغییر دهید. اگر علیرغم تغییراتی در درمان ، اختلال عملکرد جنسی بدتر می شود ، به ارائه دهنده خود بگویید. همچنین لازم به یادآوری است که ، در حالی که افسردگی و اختلال عملکرد جنسی می توانند دست به دست هم دهند ، عوامل مختلفی نیز وجود دارد که می تواند باعث ایجاد سلامت در جنس شود.

افسردگی سالمندی

افسردگی سالمندی نوعی اختلال روحی و روانی است که افراد مسن را درگیر می کند. احساس غم و اندوه و حالت های گاه به گاه "آبی" طبیعی است. با این حال ، افسردگی پایدار بخشی معمول از پیری نیست. بزرگسالان مسن بیشتر دچار افسردگی زیرسیستم می شوند. این نوع افسردگی همیشه با معیارهای کامل افسردگی اساسی مطابقت ندارد. با این وجود ، در صورت عدم درمان می تواند منجر به افسردگی اساسی شود. افسردگی در افراد مسن می تواند کیفیت زندگی را کاهش دهد و خطر خودکشی را افزایش می دهد. ادامه مطلب را بخوانید تا با علائم تماشا و گزینه های درمانی آشنا شوید.

تشخیص افسردگی سالمندی

تشخیص مناسب افسردگی سالمندی می تواند دشوار باشد. اولین نقطه تماس پزشکی برای افراد مسن معمولاً پزشک عادی آنها است. اگر آنها در یک مرکز زندگی مساعدت شده باشند ، کارکنان مراقبت ممکن است علائم افسردگی را مشاهده کنند. یک متخصص بهداشت روان علائم ، خلق و خو ، رفتار ، فعالیت های روزمره و سابقه سلامت خانواده شما را ارزیابی می کند. آنها خواهند پرسید:

• چه مدت است که احساس افسردگی می کنید
• چه چیزی باعث افسردگی شد
• اگر در گذشته افسردگی را تجربه کرده اید

فرد باید حداقل دو هفته علائم افسردگی را نشان دهد تا بیماری تشخیص داده شود.