دلایل میل جنسی به کودکان | علائم و درمان اختلال پدوفیل

اختلال پدوفیل یا میل جنسی به کودکان هم مربوط به افرادی است که این علاقه پارافیل را آزادانه افشا می کنند و هم افرادی که علی رغم شواهد قابل توجهی هرگونه جذابیت جنسی کودکان قبل از بلوغ - یا آنهایی که از 13 سال به بالا هستند -  برای خودشان انکار می کنند. به عنوان مثال ، فردی که صریحاً تصدیق می کند علاقه جنسی اش به کودکان واقعی و بیشتر از علاقه جنسی او به افراد مسن و بالغ است ، کسی است که این پارافلیا را فاش می کند.

اگر همین فرد شکایت کند که این علاقه باعث ایجاد مشکلات روانی - اجتماعی شده است ، فقط در این صورت است که ممکن است بیماری اختلال پدوفیلیک تشخیص داده شود. اگر احساس گناه ، شرم و اضطراب مربوط به این علایق را نداشته باشند و هرگز براساس این انگیزه ها عمل نكرده باشند ، می توان آنها را دارای گرایش جنسی پدوفیل دانست اما اختلال پدوفیل نیست.

فردی که علاقه خود به کودکان را انکار می کند اما به وضوح آنها را جستجو می کند و این علاقه را پرورش می دهد ، هنوز هم ممکن است با اختلال پدوفیل تشخیص داده شود.

معیارهای تشخیصی برای اختلال پدوفیلیک

راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات ذهنی معیارهای تشخیصی را تشریح می کند که برای تشخیص اختلال پدوفیل باید رعایت شود. معیارها به شرح زیر است:

• فرد تخیلات شدید جنسی یا انگیزه های مربوط به فعالیت جنسی با کودکان قبل از بلوغ ، برای مدت حداقل 6 ماه را تجربه می کند
• فرد طبق این اصرارهای جنسی عمل کرده یا اصرارها باعث پریشانی جدی شده است
• او حداکثر 16 سال سن و حداقل 5 سال از قربانی خود بزرگتر است

توجه: این مربوط به افرادی نیست که در اواخر بلوغ هستند و معمولا درگیر روابط جنسی مداوم با مثلاً کودکان 12 یا 13 ساله هستند.

اگر فرد از معیارهای اختلال پدوفیل برخوردار است ، باید بررسی شود و در صورت وجود این اختلال موارد زیر مشخص شود:

• نوع منحصر به فرد ، یعنی فرد فقط به کودکان جذب می شود
• نوع غیر انحصاری ، یعنی فرد علاوه بر افراد بالغ به کودکان نیز جذب می شود

و اگر فرد:

• به مردان از نظر جنسی جذب می شوند
• زنان مورد علاقه جنسی او قرار می گیرد
• از نظر جنسی به هر دو جذب می شود

چه کسی در معرض ابتلا به میل جنسی به کودکان است؟

در واقع ، تعداد کمی از افراد در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به اختلال پدوفیل هستند. اول ، به نظر می رسد ارتباطی بین پدوفیلیا و ضد اجتماعی بودن وجود دارد ، زیرا مردانی با داشتن هر دو ویژگی به احتمال زیاد رفتارهای جنسی با کودکان انجام می دهند. بنابراین اختلال شخصیت ضد اجتماعی نیز ممکن است یک عامل خطر برای اختلال میل جنسی به کودکان باشد.

ثانیاً ، بسیاری از مردان بزرگسال مبتلا به پدوفیلی سابقه سو استفاده جنسی در دوران کودکی خود را گزارش می دهند. این ممکن است نشان دهنده یک رابطه علنی باشد.

و در آخر اینکه ، هر عاملی که خطر میل جنسی به کودکان را افزایش دهد به طور مشابه خطر ابتلا به بیماری پدوفیل را افزایش می دهد. یکی از این عوامل ممکن است ایجاد اختلال در رشد عصبی باشد.

مردان بزرگسال مبتلا به اختلال پدوفیلیک گزارش کرده اند که علاقه جنسی خود را به کودکان در دوران بلوغ یا اطراف آن متوجه شده اند ، این همان زمانی است که مردان از گرایش جنسی خود آگاه می شوند یا اینکه آیا آنها به زنان یا مردان علاقه مند هستند. با این وجود ، تشخیص اختلال پدوفیلیک در چنین سنی کم به دلیل تفاوت در رشد نوجوانان و عواملی مانند علاقه جنسی مناسب سن و کنجکاوی جنسی ، دشوار است. این دلیل باعث می شود که بدانیم چرا در تشخیص می گوییم یک فرد باید حداکثر 16 سال سن و 5 سال از کودک بزرگتر باشد تا به این بیماری مبتلا شود.

 عناصر اختلال پدوفیلیک ممکن است با گذشت زمان تغییر کنند ، چه افراد تحت درمان باشند یا از آن صرف نظر کنند. این عناصر شامل پریشانی ذهنی (به عنوان مثال ، گناه یا شرم) ، اختلال روانی اجتماعی ، یا تمایل به انجام رفتارهای جنسی با کودکان است. علاوه بر این ، هرچه یک فرد مسن تر باشد ، احتمال انجام رفتارهای جنسی با کودکان کمتر است.

آیا درمانی برای میل جنسی به کودکان وجود دارد؟

کسانی که از اختلال پدوفیلیک رنج می برند برای مقابله با بیماری خود تنها نمی مانند. چند گزینه درمانی موثر در دسترس آنهاست:

•  روان درمانی: مدل های شناختی-رفتاری ثابت کرده است که با موفقیت افراد مبتلا به اختلال میل جنسی به کودکان را درمان می کند. این مدل ها از همدلی قربانی ، آموزش ابراز وجود ، پیشگیری از عود و همچنین مقابله با تحریف های شناختی فرد و همچنین آموزش نگهداری مادام العمر استفاده می کنند. درنهایت ، این شکل از درمان برای اصلاح افکار و عقاید کودک دوست که کودکان می خواهند در این فعالیت نقش داشته باشند کمک می کند و همچنین به مجرم کمک می کند تا با قربانی شناسایی شود.
•  دارو: از داروها اغلب همزمان با روان درمانی استفاده می شود. این داروها عبارتند از: آنتی آندروژن ها مانند Provera و Lupron که میل جنسی را کاهش می دهند. مهارکننده های انتخابی جذب مجدد سروتونین ، اختلالات جنسی اجباری همراه را درمان می کنند.

میل جنسی به کودکان یک مشکل جسمی است؟

این اختلال یک مساله روانشناختی است اما برخی مشکلات جسمی و هورمونی هم بر آن تاثیر دارد البته این اختلال برای کسانیکه مایل باشند قابل کنترل و درمان است.