بازی درمانی چیست؟

بازی درمانی یک روش درمانی است که در مواجهه با مشکلاتی که کودکان تجربه می کنند، احساسات سرکوب شده و موقعیت هایی که برای مقابله با آنها مشکل دارند، استفاده می شود. با دادن فضا به کودک، بازی درمانی به کودک کمک می کند رشد کند، قوی تر شود، بینش به دست آورد، مهارت های مقابله ای خود را بهبود بخشد، خود را کشف کند و خود را همانطور که هست بپذیرد. در فرآیند درمانی، کودکی که در درون خود قدرت پیدا می کند، وارد فرآیند رشد سالم تری می شود.

"همانطور که در بسیاری از انواع درمان بزرگسالان، یک فرد در مورد مشکلات خود صحبت می کند، کودکان احساسات و مشکلات خود را با "بازی" بیان می کنند."

ویرجینیا ام. اکسلین

در فرآیند بازی درمانی چه اتفاقی می افتد؟

از آنجایی که بازی طبیعی ترین وسیله کودک برای ابراز وجود است، کودک این فرصت را دارد که احساسات انباشته شده خود مانند تنش، ناامیدی، ناامنی، ترس، سردرگمی، پرخاشگری و سردرگمی را از طریق بازی ابراز کند. از طریق این ابراز احساسات، کودک به تسکین عاطفی دست مییابد، شروع به احساس قدرت لازم برای خود بودن، فکر کردن به خود، تصمیمگیری، بلوغ روانی و در نتیجه شناخت خود میکند. کودک با اسباب بازی های اتاق بازی دنیایی نمادین برای خود می سازد. در این دنیا او می تواند پرواز کند، دایناسور را شکست دهد یا دوباره بچه شود. بازی درمانگر با همراهی کودک در این دنیا، بازتاب هایی ایجاد می کند، احساسات نامرئی را قابل مشاهده می کند و به کودک کمک می کند تا از احساسات خود آگاه شود. بنابراین، کودک با توجه به احساسات و نیازهای خود در بازی هایی که انجام می دهد، شروع به درک تجربیات خود می کند. کودک نه تنها خود را به عنوان یک فرد از طریق تجربیات واقعی خود در اتاق بازی می شناسد، بلکه شروع به جستجوی راه های جدیدی برای سازگاری با روابط انسانی با نگرش سالم و واقع بینانه می کند. او می آموزد که نه تنها به خود بلکه به دیگران نیز احترام بگذارد، دیگران را بپذیرد و با احساس مسئولیت در آزادی خود زندگی کند. به طور خلاصه، وقتی کودک خودش را جستجو می کند، می آموزد که می تواند دری را برای درک همه افراد دیگر باز کند.

همانطور که مشکلات تجربه شده در درمان بزرگسالان با صحبت توضیح داده می شود، کودک مشکلات و احساسات تجربه شده را از طریق بازی بیان می کند. احساسات، تجربیات و دنیای درونی کودک که میخواهند گفته شود اما قابل توضیح نیستند، از طریق بازی آشکار میشوند. این فرآیند به درمانگر فرصت می دهد تا دنیای درونی، احساسات و زندگی کودک را درک کند. درمانگر فرصت و محیطی را برای توانمندسازی، افزایش بینش، رشد و تکامل در اختیار کودک قرار می دهد. کودکی که محیط مناسب رشد و تکامل خود را پیدا می کند به مرور زمان رشد می کند. او می داند که به لطف رابطه امنی که با بازی درمانگر برقرار کرده است، از هر لحاظ پذیرفته شده است. کشف احساسات و نگرش های کودک و ابراز احساسات سرکوب شده خود باعث رشد و بلوغ روانی فرزندان می شود. با این حال، باید در نظر داشت که درمان ممکن است همیشه نتایج مطلوب را به همراه نداشته باشد. کودک با روابط انسانی گره خورده است، در دنیایی پویا زندگی میکند و ممکن است هنوز با مشکلاتی که منجر به ناهماهنگی شده است، وجود داشته باشد. شاید مبارزه با این این احساسات سرکوب شده دشوار باشد.

چه زمانی کودکان به بازی درمانی نیاز دارند؟

بازی درمانی یک روش درمانی برای کودکان 3 تا 12 ساله است. افسردگی، کم حرفی بیش از حد، غم و اندوه، از دست دادن والدین، ضربه روحی، مورد سوء استفاده قرار گرفتن، طلاق، مشکلات عاطفی، مشکلات خواب، شب ادراری، مشکلات اعتماد به نفس، مشکلات سازگاری اجتماعی، مشکلات رفتاری، حسادت خواهر و برادر، مشکلات خورد و خوراک، اختلالات اضطرابی، وسواس فکری و بیماری های مزمن، جزو مهمترین اختلالاتی هستند که توسط بازی درمانی می توانند درمان شوند. بسیاری از مطالعات در علم روانشناسی نشان داده اند که بازی درمانی برای کودکان یک روش درمانی درمانی و موثر است.