فرزند شما همیشه به توجه فردی والدین نیاز دارد. این نیاز هرگز تمام نمی شود. فرزند شما همیشه به توجه، حمایت و محبت خانواده نیاز دارد. ارتباط سالم در خانواده به چه شکل است؟ اول از همه، شما باید از تلاش برای کشف شناخت دقیق و کامل فرزندتان، دست بردارید و بر نیازهای او تمرکز کنید. مانند:
- گذراندن وقت با هم
- گوش دادن به یکدیگر و احترام به نظرات و وجود فردی آنها
- تلاش برای درک احساسات یکدیگر.
- تبادل نظر در مورد یک موضوع
حتی اگر بخواهد شما را از خود دور کند از نشان دادن عشق خود دست نکشید...
پیشنهادهایی برای رشد ارتباطات خانوادگی!
وقتی با فرزندتان صحبت می کنید وانمود نکنید که گوش می دهید! توجه خود را به او معطوف کنید و سعی کنید آنچه را که می گوید و احساس می کند را درک کنید. در صورت لزوم، با استفاده از فرمول "«………. یعنی درست فهمیدم؟" مطمئن شوید که حرف و نیاز او را به درستی درک کرده اید. زمانی که ایده ها و تصمیمات خود را بیان می کنید، ثابت قدم بودن مفید است. بسیار مهم است که در مقابل فرزندتان به عنوان والدین موضعی ثابت داشته باشید. به عنوان والدین؛ تصمیمات متناقض نباید گرفته شود. با تصمیماتی که در خانواده می گیرید تا حد امکان از رفتارهای نامطلوب نسبت به فرزند یا همسرتان پرهیز کنید. قبل از تصمیم گیری علیه فرزندتان، نظر همسرتان را بگیرید و به یک نقطه مشترک برسید و همین تصمیم و رفتار را در مقابل فرزندتان نشان دهید. باید به تغییرات جسمی، روحی، روحی و عاطفی نوجوان احترام گذاشت. داشتن فرزند به این معنا نیست که شما می توانید هر کاری را آزادانه انجام دهید. به شخصیت فرزندتان احترام بگذارید، به جای انتقاد از رفتار منفی فرزندتان، روی رفتارهای مثبت او تمرکز کنید و از فرزندتان قدردانی کنید. این باعث افزایش رفتار مثبت آنها می شود. اسم مستعار و لقب به فرزندتان ندهید، رشد جسمانی، لباس و غیره او را مسخره نکنید. کودک خود را با کودکان دیگر مقایسه نکنید. او را بدون قید و شرط بپذیرید و او را قضاوت نکنید زیرا او با فرزند دیگران کاملاً متفاوت است. حق حریم خصوصی نوجوانان باید رعایت شود. کودک در حال رشد شما اکنون شروع به ساخت زندگی خصوصی خود می کند. روابط دوستی، دفترچه های سری، تلفن های مخفی و غیره. مهم است که به حق حریم خصوصی احترام بگذارید. فرزند شما باید با تعیین برخی حد و مرزها آزاد باشد. از طرفی باید دقت کنید که با انجام هر کاری که فرزندتان می خواهد، پدر و مادر خوبی نیست. اجازه دهید در محدوده خاصی آزاد باشد . فرزندتان را برای هر رفتار منفی تنبیه نکنید . شما باید دلیل تنبیه هایی را که به فرزندتان می دهید توضیح دهید و در مورد مسائل مشابه رفتار ثابتی از خود نشان دهید. تنبیهات شما هرگز نباید برای شخصیت و وجود او توهین آمیز باشد (نباید خشونت آمیز، توهین آمیز باشید و از موقعیت هایی که شخصیت او را در هم می شکند دوری کنید). فقط باید به موقعیتی که او انجام می دهد مربوط باشد. همچنین نباید هنگام تنبیه اشتباهات قبلی فرزندتان را یادآوری کنید.
نظر (0)