از روزی که متوجه شدید باردارید تا زمانی که فرزندتان از دبیرستان فارغ التحصیل شود ، شما هرگز از نگرانی هایتان برای آن ها دست برنمی دارید ، به هرحال این بخشی از وظیفه والدین است ، حتی با وجود تلاش برای عصبی نبودن و مراقبت بیش از حد از فرزندان تنها می توان تا حدی آن ها را به حال خود رها کرد ، بالاخره کسی باید نگران آن ها باشد.
بچه ها از زمان نوزادی تا نوجوانی بسیار تغییر می کنند ، با این حال موارد غافل گیری کننده ای وجود دارد که بدون توجه به سن و سال شان ، نگرانی های والدین را بیشتر می کند . حتی در زمان فارغ التحصیل شدن فرزندتان از دبیرستان ، همچنان مواردی وجود دارد که درباره آن ها نگرانی طولانی مدت خواهید داشت.
1-کودکم به اندازه کافی غذا می خورد؟
از زمانی که فرزند به دنیا می آید ، نگرانی های والدین به خصوص مادران در مورد تغذیه آنها شروع می شود ، این نگرانی اول با خوردن یا نخوردن شیر شروع می شود و با شروع خوردن غذا در طول زندگی ، ادامه میابد.
زمانی که کودک شروع به راه رفتن می کند ، مادر تلاش می کند وعده های غذایی مناسب و سالمی را برای فرزندش مهیا کند و یا زمانی که کودک در مهدکودک است ، نگرانی والدین در مورد صبحانه یا ناهار فرزند خود شروع می شود و چون همیشه به فکر رشد کودک خود هستند ، این نگرانی ها تا دوره دبیرستان و حتی بعد آن هم ادامه میابد و همیشه این سوالات را با خود تکرار می کنند ، آیا فرزندم به اندازه کافی غذا خورده است؟ آیا به اندازه هم سالانش رشد داشته است یا نه ؟
2- کودکم درس می خواند؟
والدین همیشه نگران درس خواندن فرزند خود هستند ، قبل از اینکه کودک به مدرسه برود تا اتمام تحصیلات تکمیلی این نگرانی والدین را رها نمی کند ، پدران و مادران همیشه به دنبال راه هایی هستند که هوش و قدرت یادگیری کودک خود را افزایش دهند ، از این رو شروع به تمرین کردن با آنها ، خواندن کتاب های مختلف برای کودکان، ثبت نام آنها در کلاس های مختلف ، می خواهند استعدادهای فرزند خود را شکوفا کنند.
3- آیا کودکم به اندازه کافی می خوابد؟
خواب کودک اولین و جدی ترین مسئله ای برای خانمی است که تازه مادر شده است چرا که کمبود آن روی کیفیت زندگی اثر می گذارد ، با تاسف باید گفت هیچ وقت از این مسئله رهایی نمی یابید. وقتی فرزندتان را در شب خواباندید با خود فکر می کنید که در آرامشید ، اما در سال های بعد برنامه ها با شروع مدرسه تغییر می کند و بدن بچه ها باز هم به خواب نیاز دارد ، در حالی که ذهن آن ها با این قضیه موافق نیست . نوجوانان به میزان خواب بیشتری نسبت به آن چه که شما یا خودشان فکر می کنند ، نیاز دارند. این درحالی است که در این دوران امتحان، قرار ملاقات با دوستان و سایر موارد الگوی خواب آن ها را به هم می زند.
4- فرزندم با چه کسانی دوست است؟
نگرانی های والدین از زمانی آغاز می شود که برای اولین بار فرزندشان را برای بازی وارد جمعی از کودکان می کنند ، والدین امیدوارند که فرزندشان دوستی پیدا کرده که وقتش را با او گذرانده و سرگرم باشد ، ولی اگر فرزندشان از گروه طرد شود و یا نداند که چطور با کسی دوست شود آنها را ناراحت خواهد کرد. این مشکل در زمان مدرسه و یا بعد از آن اهمیت بیشتری پیدا می کند. اگر او وارد یک جمع بدی شود ، در تربیت و آینده او تاثیر بدی خواهد گذاشت ، ولی اگر گروه خوبی از دوستان را پیدا کند سیستم حمایتی فوق العاده ای را به همراه دارد که زندگی اش را بهتر خواهد کرد.
5- آیا کودکم همه واکسن هایش را دریافت کرده است؟
تعداد واکسن هایی فرزندتان در سال اول می زند زیاد است. بحث زیادی در این رابطه وجود دارد و بسیار ناراحت کننده است که فرزند کوچک تان را برای واکسیناسیون ببرید با وجود این که می دانید این کار برای او مفید است.اما این مسئله نیز با آخرین دور واکسن های سرخک، اوریون و سرخجه تمام نمی شودو این خود از دلایل نگرانی های والدین است.
کودکان همزمان با رفتن به مهدکودک باید تکرارهای سالیانه واکسن را بزنند و دوباره در سن ۱۲ سالگی نیز واکسن می زنند. بهتر است که با وعده دادن به او ، کودک را برای انجام این کار عادت دهید ، چرا که واکسن مننژیت برای بسیاری از افرادی که وارد دانشگاه می شوند ، نیز توصیه می شود.
6- آیا فرزندم از زندگیش راضی است؟
پی بردن به دلیل گریه کردن نوزادتان و طبقه بندی کردن نیازهای او از اولین چالش هایی است که والدین با آن مواجه می شوند. در ادامه زندگی تان نیز همین کار را انجام می دهید.
مهم نیست که فرزندانم به چه سنی رسیده اند و به چه میزان مستقل شده اند من همچنان در مورد رضایت آن ها از زندگی دائما فکر می کنم. حتی زمانی که آن ها مسئولیت انتخاب هایشان را به عهده گرفتند و برای خودشان تصمیم گرفتند ، به عنوان مادر هنوز هم می خواهم که فرزندانم شاد باشند به حدی که دست و پنجه نرم کردن آن ها با مشکلات زندگی برایشان سخت نباشد. زمانی که آن ها خانه را ترک می کنند و ارتباط روزانه ام با آن ها کمتر و کمتر می شود ، هنوز هم مادرشان هستم و نمی توانم تصور کنم که برای اطمینان از شاد بودن فرزندانم فکر نکنم.
نظر (0)