دلایل دروغگویی کودکان در سنین مختلف(بخش دوم)

 

در دلایل دروغگویی کودکان در سنین مختلف(بخش اول) ، دلایل دروغگویی کودکان نوپا و پیش دبستانی بررسی شد ، در ادامه دلایل دروغگویی کودکان دبستانی و نوجوانان مورد بررسی قرار می گیرد ، با ما باشید. 

دلیل دروغگویی کودکان دبستانی :

واقعیتی درباره دروغگویی کودکان : شی 8 ساله و برادرش جک 6 ساله (که در آستین تگزاس زندگی می کردند)، هر دو انکار می کردند که دستبند یادگاری خواهر تازه متولد شده شان را از جعبه یادبود کش رفته اند. شانون مک ماهون می گوید: من فریاد کشیدم و به دروغ گفتم که اگر یکی اعتراف نکند، هیچ کدام روز یکشنبه صبحانه مخصوص نخواهند خورد، چند دقیقه بعد جک تقصیر را گردن گرفت، اما وقتی مادرش جزئیات را پرسید او به اضطراب افتاد، نهایتا گفت: من چیزی را برنداشته ام، فقط خواستم شما سوال و جواب را تمام کنید. در آخر هم شی که مقصر اصلی بود شروع به گریه کرد. تلاش جک برای به گردن گرفتن تقصیر برادر بزرگترش، یک مرحله رشدی مهم را نشان می دهد: توانایی گفتن دروغ مصلحت آمیز(یعنی دروغی که برای کس دیگری سودی دارد یا از خدشه دار شدن احساسات کسی جلوگیری می کند).
کراسمن می گوید: « این در حقیقت کمی آگاهی و حساسیت اجتماعی را نشان می دهد »، اما همان طور که از دروغ شی پیداست، کودکان پنج تا هشت ساله هنوز هم گاهی دروغ های نه چندان مصلحتی می گویند. دروغگویی کودکان در این سن دلایل قابل فهم و حتی قابل بخشش دارد، مثلا آنها از اینکه از دستشان ناراحت شوید یا تنبیهشان کنید یا حتی گاهی به خاطر اینکه فراتر از تواناییشان بر دوششان است به شما دروغ بگویند (مثلا اگر کودکی در ریاضی مشکل دارد به دروغ می گوید که تکلیف ریاضی ندارد). پس قبل از اینکه فرزندتان رابه اتاقش بفرستید و از سهم روزانه تلویزیونش محرومش کنید، سعی کنید علت دروغگویی کودکتان را کشف کنید و آن را مورد توجه قرار دهید.

علل دروغگویی نوجوانان:

وقتی برای دختر بزرگم ارورا که کلاس سوم بود جشن هالووین گرفتیم شوهرم داستانی در مورد روح های خانه قدیمی نزدیک خانه مان ساخت. در پایان دختر ها شروع به گریه کردند و گفتند: « می توانیم برویم و آنها را ببینیم؟» در 9 سالگی آنها تصاویری عینی از واقعیت و دروغ داشتند اما نسبت به فضای مبهم بین واقعیت و دروغ بی تجربه بودند و اگر درمورد فضای مبهم صحبت کنیم، نوجوانان وقتی صحبت می کنند، قادرند جزئیات زندگی خود را مو به مو توضیح دهند.
تعجب نکنید اگر فرزندتان چیزی را از شما پنهان کرده است که باید یکی دو سال قبل به شما می گفت مثل آخرین سخن چینی سر میز غذا. این نوع جدید از پنهان کاری نشانه عدم صداقت یا اینکه فرزندتان به راه خطا می رود نیست، در حقیقت این بازتاب بلوغ در حال وقوع اوست. دکتر برادی می گوید: «نوجوانانی که در 13 یا 14 سالگی همه چیز را به والدینشان می گویند، در حال رشد نیستند»
البته هرچه فرزند شما استقلال بیشتری به دست می آورد، ممکن است در زمان های مختلف با حذف چیزهای کوچکی از مواردی که برایتان تعریف می کند سودی ببرد.
وقتی جوئی 9 ساله از مادرش خواست کمتر به خاطر دفترچه تکالیفش سرزنشش کند، او موافقت کرد و تصمیم گرفت که مسئولیت این کار را به خود جوئی واگذار کند. او تعریف می کند همه ماه ژانویه از او نخواستم که دفترچه اش را نشان دهد و جوئی هم قسم می خورد که هر روز تکمیلش می کند. اما هنگامی که وقت تحویل دادن دفترچه فرا رسید، مادرش از اینکه دید تقریبا خالی است متعجب شد. او می گوید: «پسرم تمام طول یک ماه را به من دروغ گفته است»
یک دروغ موقعیتی درباره تکلیف منزل، کارها و وظایف یا مسواک و حتی تشدید شده تر، در این سن غیرعادی نیست. بهترین پاسخ است که فقط نارضایتی خود را نشان دهید. اما اگر نوجوانی زیاد دروغ بگوید احتمالا برای سر و سامان دادن اوضاع به کمک یک متخصص نیاز دارد. دکتر برگر می گوید: کودکانی که مضطرب هستند و احساس می کنند که نمی توانند کنترل موقعیت را در دست داشته باشند، احتمالا دروغ می گویند. این می تواند نشانی از فشاراتی باشد که بر دوش نوجوان است، همین طور می تواند نشان از یک کودک باهوش باشد که دروغگویی را یک فنی برای راحتی می پندارد.

آیا به دنبال بهترین راه برای هدایت نوجوانتان به سوی صداقت می گردید؟ می توانید خودتان یک مثال مناسب بزنید (مثلا اینکه سن برادر کوچکترش را کمتر بگوید تا بلیط ارزانتر بخرد) و به او بگویید که دروغگویی چطور به اعتبارش لطمه می زند و روابطش را مختل می کند. کراسمن می گوید: «این درسی نیست که زود جا بیفتد ، اصلا کدام درس است که زود جا بیفتد، خصوصا در این سن خاص؟ اما این ها فرصت هایی هستند که به کودکتان این امکان را می دهند از دروغگویی خارج شوند و تبدیل به یک بزرگسال صادق گردند.