تشخیص اوتیسم در نوزادان | علائم و درمان اوتیسم

شما به عنوان والدین یا مراقب یک نوزاد، دیدی نزدیک از رشد کودک خود دارید. شما می توانید تغییرات کوچکی را در رفتارهای روزمره مشاهده کنید که نشان می دهد کودک در حال ساختن مهارت ها و توانایی های جدید است.

اگر می دانید به دنبال چه چیزی باشید، ممکن است بتوانید علائم اولیه تفاوت های رشدی مانند اوتیسم را تشخیص دهید. این به این دلیل است که اولین علائم اوتیسم وجود رفتار غیرمنتظره نیست، بلکه فقدان مهارت یا توانایی است که معمولاً در سن خاصی ایجاد می شود.

مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC) گزارش می‌دهد که اکثر والدین دارای کودکان اوتیستیک در سال اول متوجه برخی علائم می‌شوند و 80 تا 90 درصد از آنها تا زمانی که فرزندشان 2 ساله می‌شود، تفاوت‌های رشدی را مشاهده می‌کنند.

مشاهدات و غرایز شما مهم هستند زیرا تشخیص زودهنگام تفاوت های رشدی به کودک تحت مراقبت شما از مزیت تشخیص زودهنگام می دهد.

علائم اوتیسم در نوزادان چیست؟

اوتیسم ظاهر فیزیکی کودک را تغییر نمی دهد. این وضعیت بر نحوه ارتباط نوزادان و نحوه ارتباط آنها با دنیای اطراف تأثیر می گذارد. اوتیسم به عنوان یک وضعیت "طیف" توصیف می شود زیرا علائم، علائم و توانایی ها می توانند بسیار متفاوت باشند. اگر متوجه هر یک از این تفاوت های رشدی شدید، مهم است که با پزشک یا متخصص مراقبت های بهداشتی فرزندتان در مورد آنها صحبت کنید.

کاهش تماس چشمی

نوزادان معمولا از سنین پایین با افراد دیگر تماس چشمی برقرار می کنند. در 2 ماهگی، نوزادان معمولاً می توانند چهره ها را پیدا کنند و به طرز ماهرانه ای تماس چشمی برقرار کنند. تماس چشمی بعداً راهی برای ایجاد روابط اجتماعی و کسب اطلاعات در مورد محیط اطراف می شود.

محققان دریافته‌اند که نوزادانی که به اختلال طیف اوتیسم (ASD) مبتلا می‌شوند، از حدود 2 ماهگی تماس چشمی کمتری برقرار می‌کنند. کاهش تماس چشمی ممکن است نشانه اولیه اوتیسم در نوزادان باشد.

اشاره یا اشاره کمی

نوزادان معمولاً قبل از اینکه صحبت کنند یاد بگیرند ژست بگیرند. در واقع، اشاره یکی از اولین اشکال ارتباط است. کودکان اوتیستیک به طور کلی نسبت به کودکان دارای رشد غیر اوتیستیک منبع قابل اعتماد کمتری اشاره می کنند و اشاره می کنند. اشاره کمتر گاهی اوقات می تواند احتمال تاخیر زبان را نشان دهد.

یکی دیگر از شاخص های تفاوت رشدی این است که وقتی به چیزی اشاره می کنید، نگاه نوزاد شما را دنبال نمی کند. این مهارت گاهی اوقات "توجه مشترک" نامیده می شود. توجه مشترک اغلب در کودکان اوتیستیک کاهش می یابد.

پاسخ محدود یا بدون پاسخ به نام آنها

در منبع مورد اعتماد 6 ماهگی، اکثر نوزادان نسبت به نام خود آگاه هستند، به خصوص زمانی که نام آنها توسط مادرشان صحبت می شود.  نوزادان اوتیستیک تفاوت رشدی را نشان می‌دهند: تا 9 ماهگی، بسیاری از نوزادانی که بعداً به ASD مبتلا می‌شوند، به نام خود نمی‌روند. منابع مورد اعتماد محققان می گویند که این معمولا به عنوان یک الگوی عدم پاسخ به نظر می رسد، نه یک نمونه واحد.

حالات چهره

حالات چهره یک روش غیرکلامی برای ارتباط افکار و احساسات است. تحقیقات در مورد بیان عاطفی در نوزادان اوتیستیک محدود است، اما در مطالعاتی که شامل کودکان در سن مدرسه است، محققان دریافته‌اند که کودکان اوتیستیک نسبت به کودکان دارای رشد غیراوتیستیک احساسات کمتری را از طریق حالات چهره نشان می‌دهند.

این لزوماً به این معنا نیست که کودکان اوتیستیک احساسات کمتری دارند، فقط وقتی احساس می‌کنند کمتر روی صورتشان نشان داده می‌شود.

تاخیر در زبان یا گفتار

نوزادان و کودکان نوپا در سنین مختلف شروع به صحبت می کنند. منبع معتبر تحقیقات نشان می‌دهد که کودکان اوتیسمی اغلب در ۱۲ ماهگی کلمات کمتری نسبت به کودکان دارای رشد غیراوتیستیک می‌گویند و می‌فهمند. اگر کودکی تا 16 ماهگی کلمات تکی نمی گوید یا در سن 2 سالگی از عبارات دو کلمه ای استفاده نمی کند، ایده خوبی است که با یک متخصص اطفال صحبت کنید.

مؤسسه ملی ناشنوایی و سایر اختلالات ارتباطی منبع معتبر می‌گوید که رشد زبان می‌تواند «ناهموار» باشد، با رشد استثنایی زبان در برخی زمینه‌ها و اختلال در سایر زمینه‌ها.

پسرفت

هنگامی که یک نوزاد یا کودک نوپا مهارت ها و توانایی هایی را که شروع به رشد کرده بود از دست می دهد، می تواند نشانه ای از اوتیسم باشد. همچنین می‌تواند تجربه‌ای عمیقاً دشوار برای والدین و مراقبان باشد. محققان نمی دانند چرا رگرسیون اتفاق می افتد. هیچ پیوند شناخته شده ای به هیچ تجربه، بیماری یا داروی دوران کودکی وجود ندارد.

تقریباً یک سوم منبع معتبر کودکان اوتیستیک پس از دوران نوزادی و قبل از پیش دبستانی مهارت های خود را از دست می دهند. در حدود 94 درصد مواقع، این مهارت های زبانی است که از دست می رود. اگر کودک شما غرغر می‌کرد، تماس چشمی برقرار می‌کرد، اشاره می‌کرد و سایر رفتارهای اجتماعی از خود نشان می‌داد و در کودکی این کار را انجام نمی‌داد، باید با پزشک اطفال صحبت کنید.

اوتیسم چیست؟

اختلال طیف اوتیسم (ASD) مجموعه ای از تفاوت های رشدی است که بر نحوه برقراری ارتباط، رفتار و تعامل افراد با دیگران تأثیر می گذارد. منبع CDCTrusted تخمین می زند که از هر 54 کودک، 1 کودک اوتیستیک است. اگرچه پسران بیشتر از دختران مبتلا به اوتیسم هستند، این بیماری در همه گروه‌های قومی و اجتماعی-اقتصادی رخ می‌دهد.

چه چیزی باعث اوتیسم می شود؟

از آنجایی که اوتیسم دارای ویژگی های بسیار متفاوتی است، محققان فکر می کنند ممکن است علل مختلفی داشته باشد. در اینجا نگاهی اجمالی به دلایل احتمالی که ممکن است در ایجاد ASD نقش داشته باشد آورده شده است:

• ژنتیک
• قرار گرفتن در معرض برخی از سموم محیطی منبع مورد اعتماد، مانند آلودگی هوای ناشی از ترافیک یا آفت کش ها
• شرایط کروموزومی، مانند توبروس اسکلروزیس یا سندرم X شکننده
• برخی از داروهای مصرف شده در دوران بارداری مانند تالیدومید، والپروئیک اسید
• وزن کم هنگام تولد
• از دست دادن اکسیژن در هنگام تولد
• مادران مبتلا به دیابت، چاقی یا برخی اختلالات ایمنی
• اختلالات ایمنی، شرایط متابولیک و تفاوت های ارتباطی مغز

تحقیقات در مورد علل آن ادامه دارد. مطالعات مکرر منبع معتبر نشان داده است که واکسن ها (ایمن سازی) باعث اوتیسم در نوزادان نمی شوند.

والدین کودکان اوتیستیک اغلب از خود می پرسند که آیا در تشخیص کودک خود مقصر هستند یا خیر. اگر متوجه علائم اوتیسم در نوزاد تحت مراقبت خود می شوید، ممکن است تصمیمات خود را زیر سوال ببرید یا خودتان را به خاطر تفاوت های رشدی فرزندتان سرزنش کنید. همچنین ممکن است هنگام صحبت با متخصصان مراقبت های بهداشتی در مورد تشخیص زودهنگام، برای گرفتن هر تصمیم درست تحت فشار باشید. این افکار و احساسات بسیار رایج هستند، اما به یاد داشته باشید که اوتیسم تقصیر کسی نیست.

ممکن است برای شما مفید باشد:

• از طریق گروه های حمایتی با والدین دیگر ارتباط برقرار کنید
• به دنبال آموزش اضافی در مورد ASD باشید که می تواند استرس را کاهش دهد منبع مورد اعتماد
• منابع محلی ASD را بیابید
• در مورد تکنیک های مدیریت استرس، از جمله ذهن آگاهی، آرام سازی پیشرونده عضلانی و نوشتن رسا یاد بگیرید
• با یک خانواده درمانگر یا مشاور کار کنید تا احساسات خود را پردازش کند و شما را با مهارت های مقابله ای مجهز کند.

علائم و نشانه های اوتیسم در کودکان

برخی از علائم و نشانه های اوتیسم با تبدیل شدن نوزادان به ودک نوپا و پیش دبستانی ایجاد می شود. در اینجا چیزی است که ممکن است متوجه شوید:

• حرکات تکراری، مانند تکان دادن دست یا چرخیدن
• علاقه شدید به چند موضوع خاص
• ردیف کردن بیش از حد اسباب بازی ها
• مشکل در درک یا درک احساسات دیگران
• مشکلات گوارشی، مانند یبوست، اسهال، گاز گرفتگی، درد معده
• پایبندی به روال ها، سیستم ها و برنامه ها
• مشکل در بیان آزادانه احساسات
• کلمات و عبارات تکراری

اوتیسم چگونه درمان می شود؟

برخی از استراتژی ها ممکن است به کودکان اوتیستیک کمک کند تا مهارت های بیشتری را برای کمک به عملکرد روزانه ایجاد کنند. از آنجایی که ویژگی های اوتیسم بسیار متنوع است، رویکرد چندوجهی معمولا موثرترین دوره است.

بسته به علائم کودک شما، یک یا چند مورد از این درمان ها ممکن است مفید باشد:

• درمان شناختی رفتاری
• توجه درمانی مشترک
• درمان های مدیریت رفتار
• آموزش مهارت های اجتماعی
• گفتار درمانی
• فیزیوتراپی
• کار درمانی
• دارو
• مداخلات آموزشی
• تغذیه درمانی

چشم انداز کودکان اوتیستیک چیست؟

اوتیسم طیفی از تفاوت های عصبی است که در دوران کودکی ایجاد می شود. اگرچه درمانی برای اوتیسم وجود ندارد، بسیاری از افراد جامعه اوتیسم معتقدند که این تفاوت‌های عصبی نیازی به درمان ندارند. آنها فقط یک راه متفاوت برای برقراری ارتباط و تعامل با جهان هستند.

دهه‌ها تحقیق نشان داده است که مداخله زودهنگام منبع معتبر می‌تواند تأثیر قدرتمندی بر پیامدهای سلامتی کودکان اوتیستیک داشته باشد. هنگامی که درمان ها در اوایل کودکی شروع می شود، کودکان اوتیسم از سازگاری باورنکردنی مغز و سیستم عصبی در حال رشد خود بهره مند می شوند.برخی از علائم اوتیسم ممکن است در دوران نوزادی ظاهر شوند، مانند:

• تماس چشمی محدود
• عدم اشاره یا اشاره
• عدم توجه مشترک
• به شنیدن نام آنها پاسخی نمی دهند
• احساسات خاموش در حالت چهره
• فقدان یا از دست دادن زبان

اگر متوجه هر یک از این تفاوت های رشدی شدید، مهم است که با پزشک اطفال یا متخصص مراقبت های بهداشتی کودک خود صحبت کنید. تشخیص زودهنگام و مداخله کلیدی برای نتایج سلامتی بهتر برای کودکان اوتیستیک است.

اگرچه "درمانی" برای اوتیسم وجود ندارد، اما تعدادی درمان به خوبی تحقیق شده و موثر وجود دارد که می تواند مهارت ها را افزایش دهد، اضطراب را کاهش دهد و به رفاه بیشتر برای کودک شما منجر شود.

همانطور که رشد کودک خود را زیر نظر می گیرید و در صورت لزوم مداخلات لازم را انجام می دهید، مراقب باشید با همان ارادتی که به فرزند پیچیده و شگفت انگیز خود نشان می دهید از خود مراقبت کنید.