در برخی مواقع کودک کوچک با ناراحتی به شما نگاه می‌کند و به نظر می‌رسد که چشمهای اشک آور او از شما خواهش می‌کند که "مرا تنها نگذارید". قلب شما با این رفتار فرزندتان سرشار از احساس می‌شود؛ بنابراین، اگر فرصتی دارید، هرگز فرزند خود را تنها نگذارید، زیرا این کار به همان اندازه ای که شما را ناراحت می‌کند، برای او هم دردناک است؛ اما فرزند شما باید به مهدکودک برود و شما باید مشغول کارهای روزانه خود شوید. بر این اساس جدایی مادر از کودک خود اجتناب ناپذیر است و اضطراب جدایی نیز همواره وجود دارد. ادامه این مقاله، اطلاعات کاملی در مورد اضطراب جدایی در کودک، زمان بروز این مشکل، دوره اضطراب جدایی، علائم آن و نحوه کمک به کودکان جهت کنار آمدن با این مشکل ارائه خواهد داد.
اضطراب جدایی در کودک چیست؟
اضطراب جدایی در کودک مرحله رشدی است که در آن، کودک در هنگام جدا شدن از مادر یا سرپرست اصلی خود دچار اضطراب می‌شود. بروز این روند، امری طبیعی و منعکس کننده پیوند محکمی است که شما با کودک خود برقرار کرده‌اید. جالب است بدانید که در شش ماه اول بعد از تولد، نوزاد نمی‌توانند افراد را بشناسند و با هر شخصی، رابطه عاطفی برقرار می‌کنند؛ اما بعد از شش ماهگی، فرزند شما یاد می‌گیرد که چهره های آشنا را شناسایی کرده و پیوند محکمی با والدین و مراقبان اصلی خود ایجاد کند. سرانجام، کودک مفهوم "پایداری اشیا" را می‌فهمد (دانستن اینکه اشیاء در هنگام رؤیت، وجود دارند). این دقیقاً زمانی است که دلبستگی کودک به مادر خود عمیقتر می‌شود.
اضطراب جدایی در کودک نشان می‌دهد که کودک شما احساس امنیت را درک می‌کند و می‌فهمد که افراد و اشیا حتی در مواقعی که دور از چشم هستند، نیز وجود دارند؛ بنابراین، وقتی مادران کودکان خود را ترک می‌کنند، آنها گریه کرده و ناراحت می‌شوند. با همه این توصیفات، اگر کودک به شما وابستگی شدیدی ندارد، به این معنی نیست که شما کار نقش مادری را به خوبی انجام نداده اید.
آیا همه کودکان اضطراب جدایی را تجربه می‌کنند؟
اضطراب جدایی در کودک نشان می‌دهد که کودک شما مفهوم استقلال و احساس امنیت را درک می‌کند. در مورد همه کودکان، معمول است که اضطراب جدایی داشته باشند؛ اما این مشکل نیز درجات مختلفی دارد. اکثر کودکان علائم اضطراب جدایی را در موقعیت های خاصی نشان می‌دهند، مانند وقتی که آنها را برای رفتن به دستشویی تنها می‌گذارید، وقتی کودک را در گهواره و اتاق تنها می‌گذارید یا او را در مهدکودک یا گروه بازی تنها رها کنید.
کودکان در چه سنی اضطراب جدایی را تجربه می‌کند؟
اولین باری که بچه ها اضطراب جدایی را تجربه می‌کنند، زمانی است که آنها در حدود هشت ماهگی هستند؛ زمانی که آنها می‌فهمند والدین، حتی وقتی خارج از چشم آنها هستند، نیز وجود دارند. در حدود 13 تا 15 ماهگی، این مشکل اوج می‌یابد و تا دو یا پنج ماه دیگر نیز ادامه خواهد داشت. اضطراب جدایی در کودک معمولاً هنگامی اتفاق می افتد که سرپرست اصلی یا مادر، کودک خود را ترک کند یا به بیرون برود. کودک درک می‌کند که شما در حال ترک او هستید، اما نمی‌داند که چه زمانی برمی‌گردید، زیرا کودکان هنوز مفهوم زمان را درک نمی‌کنند. در واقع، این نوع اضطراب تا زمانی که کودک شروع به درک این واقعیت کند که شما او را به طور دائم ترک نمی‌کنید، بلکه فقط به سر کار می‌روید یا برای انجام کاری، او را چند ساعت تنها می‌گذارید، ادامه خواهد داشت. در نهایت، لازم است بدانید که بیشتر کودکان با گذشت زمان بر اضطراب جدایی خود غلبه کرده و با افزایش سن، این موضوع را به طور طبیعی در ذهن خود رفع می‌کنند.
علائم اضطراب جدایی در کودک
شما میتوانید اضطراب جدایی در کودک خود را از طریق یک یا چند مورد از علائم این مشکل شناسایی کنید. برخی از شایعترین این موارد به شرح زیر می‌باشند:
وقتی که کودک را تنها یا در کنار شخص دیگری بگذارید، او گریه می‌کند
جالب است بدانید که گریه کردن، نشانه کلاسیک اضطراب جدایی در کودک است. ممکن است کودک شما در کنار مربی یا حتی پدر خود نیز مشکل داشته باشد.
در زمان خواب کابوس می‌بینند
معمول است که کودکان مبتلا به اضطراب جدایی، بیش از یک بار در طول شب بیدار شوند و گریه کنند. در این لحظه، آنها کابوس هایی در مورد جدا شدن از شما می‌بینند. تنها آنچه که کودک شما در چنین شرایطی نیاز دارند، اطمینان از این موضوع است که شما در آنجا هستید؛ فرزندتان در کنار شما احساس امنیت می‌کند.
زود از خواب بیدار می‌شوند
ممکن است کودک شما زود از خواب بیدار شود و نتواند دوباره بخوابد؛ مگر اینکه شما در اطراف او باشید.
کودک به شما وابسته است
کودک مبتلا به اضطراب جدایی، مخصوصاً وقتی او را به مکانهای جدید می‌برید یا با غریبه ها ملاقات می‌کنید، به شما می‌چسبد. شما مجبور هستید تا مانند یک کانگورو، فرزندتان را در کیسه خود نگه دارید!
پریشانی خود را به وضوح نشان می‌دهند
برخی از کودکان مبتلا به اضطراب جدایی پریشان می‌شوند و آرام کردن آنها، امری بسیار دشوار است. آنها ناراحت هستند و اطرافیان خود را هم اذیت می‌کنند.
بازی کردن به تنهایی را دوست ندارد
در نظر داشته باشید که یکی از علائم اضطراب جدایی در کودک این است که کودک نمی‌خواهند با اسباب بازی‌های مورد علاقه خود بازی کند، زیرا آنها تمایل دارند تا تمام وقت، با مادر خود وقت بگذرانند. اگرچه وقت گیر است، اما قبل از ترک فرزند خود، مدتی با او بازی کنید. این روند، یک راهکار عالی برای خداحافظی با کودکان مبتلا به اضطراب جدایی است.
شما میتوانید یک هفته از عطر خاصی استفاده کنید و بگذارید تا کودک به بوی شما عادت کند. سپس، از پرستار او بخواهید که از همان عطر استفاده کند تا کودک، او را با بوی شما مرتبط کند. با این حال، وقتی که کودک چهره و صدای شما را تشخیص دهد، بوی عطر دیگر کارساز نخواهد بود.
اضطراب جدایی در مراحل مختلف رشد کودک
لازم است بدانید که اضطراب جدایی در مراحل مختلف رشد کودکان اتفاق می افتد. در ادامه این مقاله، به شما خواهیم گفت که چگونه میتوانید در هر مرحله، به فرزند خود کمک کنید. این موارد به شرح زیر می‌باشند:
مرحله کودکی و شیرخوارگی
کودکان به طور معمول در حدود هشت ماهگی بعد از تولد، اضطراب جدایی را تجربه می‌کنند، اما زمان شروع این مشکل ممکن است در کودکی متفاوت از سایر همسالان او باشد. هفته ها تا ماه ها طول می‌کشد تا کودک شما بفهمد که شما او را برای همیشه رها نمی‌کنید.
چگونه میتوان به کودک مبتلا به اضطراب جدایی کمک کرد؟ برای مقابله با اضطراب جدایی در کودک، روشهای مختلفی وجود دارد که مهمترین این موارد به شرح زیر می‌باشند:
کودک خود را زودهنگام با مراقبان او آشنا کنید
از اوایل شش ماهگی، کودک خود را با مربیان و سایر کودکان آشنا کنید. به این ترتیب، او به سادگی به حضور دیگران و غیبت شما عادت خواهد کرد.
سعی کنید تا زبان بدن شما با کلمات شما هماهنگ باشد
جالب است بدانید که وقتی به سمت درب می‌روید، کودک احساسات و عواطف شما را حس می‌کند؛ بنابراین، مطمئن باشید، لبخند بزنید و با خوشحالی از فرزند خود خداحافظی کنید. کودک شما نیز اعتماد به نفس خود را حفظ می‌کند، اگر مطمئن باشد که شما او را برای همیشه ترک نمی‌کنید.
کودکان نوپا
اضطراب جدایی در کودک، بین 12 تا 24 ماهگی به اوج خود می‌رسد. در واقع، با ورود به دو سالگی، کودک دلبستگی جدی به والدین نشان می‌دهد و خواستار کنترل بیشتر امور است. در این دوران، کودک می‌فهمد که شما برمی‌گردید، اما او می‌خواهد که شما، تمام وقت، در کنار او باشید. در نظر داشته باشید که کودکان، در این سن، به خوبی می‌توانند نقش بازی کنند. آنها می‌دانند که گریه کردن، واکنشی شما را به دنبال خواهد داشت؛ بنابراین هر کاری می‌کنند تا از جدایی شما جلوگیری کنند. آنها ممکن است بلند جیغ بکشند که آرام کردن کودک در این شرایط، کار دشواری خواهد بود.
چگونه میتوان به کودکان نوپای مبتلا به اضطراب جدایی کمک کرد؟ برای مقابله با اضطراب جدایی در کودک نوپا، روشهای مختلفی وجود دارد که مهمترین این موارد به شرح زیر می‌باشند:
وظیفه یا مسئولیتی را به کودک خود بدهید
از فرزند خود بخواهید که بعد از ترک خانه، درب را برای شما ببندد یا به او بگویید که به پرستار کمک کند تا لباسهای خود را در کم قرار دهد. هر کار سرگرم کننده ای را برای کودک فراهم کنید که بتواند او را تا مدتی مشغول نگه دارد.
زمان بازگشت خود را مشخص کنید
هنگام ترک خانه، به کودک خود بگویید که وقت شام باز خواهید گشت یا اگر صبح او را ترک می‌کنید، به فرزند خود بگویید که تا عصر باز خواهید گشت.
زمان جدایی را کم کم افزایش دهید
ابتدا برای 15 دقیقه فرزندتان را نزد یک شخص قابل اعتماد و آشنا قرار دهید. سپس این زمان را کم کم افزایش دهید. در این حالت کودک یاد می‌گیرد که شما بالاخره باز می‌گرید و اظطراب جدایی در کودکان کاهش پیدا می‌کند.
کودکان پیش دبستانی
یک صحنه معمولی در مورد کودکان پیش دبستانی این است که به شدت گریه کرده، از بیرون رفتن والدین خود خودداری می‌کنند یا به پاهای والدین خود می‌چسبند. تغییراتی مانند مدرسه جدید، خانه جدید یا ورود خواهر و برادر جدید به جمع خانواده می‌تواند اضطراب جدایی را در این سن افزایش دهد. همچنین، چهره های ناآشنا باعث احساس اضطراب در کودکان پیش دبستانی می‌شوند. چند هفته طول می‌کشد تا فرزند شما بفهمد که مادرش خواهد آمد و او را از مدرسه به خانه می‌برد، خانه جدید به اندازه قدیمی امن است یا او می‌تواند با خواهر و برادر خود بازی کرده و از بودن او لذت ببرد.
چگونه میتوان به کودکان پیش دبستانی مبتلا به اضطراب جدایی کمک کرد؟ برای مقابله با اضطراب جدایی در کودک پیش دبستانی، روش های مختلفی وجود دارد که مهمترین این موارد به شرح زیر می‌باشند:
احساسات خوب را به کودک خود القا کنید
کودک خود را با گفتن این جمله راحت کنید:"می‌دانم که ترسیده ای و مضطرب هستی. من هم وقتی اولین بار با این ماجرا روبرو شدم، ترسیدم؛ اما بعد از مدتی از آن لذت بردم." در واقع، شما باید کودک را ترغیب کنید که با ترس و اضطراب خود مقابله کند.
وقت بیشتری را با فرزند خود سپری کنید
در برنامه های روزانه خود، وقت بیشتری را به کودک اختصاص دهید تا او احساس امنیت کند. اگر کودک، خواهر و برادر جدیدی دارد، به فرزند بزرگتر خود توجه بیشتری کنید و او را در کارهای خانگی درگیر نمایید تا احساس بی توجهی نکند.
برنامه زمانی دقیقی داشته باشید
به طور کلی، خوب است که نظم را در روال زندگی روزانه فرزند خود وارد کنید. این امر در حین جدایی شما نیز مفید است، زیرا کودک درک می‌کند که چه اتفاقی افتاده است و بعد از مدتی دوباره می‌تواند شما را ببیند.
در برابر خواسته های فرزند خود تسلیم نشوید
ممکن است کودک شما گاهی اوقات تنهایی را در کنار شرط هایی مانند خواستن پستانک قبول کند یا اصرار داشته باشد که با او بخوابید. در چنین مواردی، در برابر خواسته های فرزند خود تسلیم نشوید؛ او را با عشق بغل کنید، اما محکم بمانید.
ممکن است فکر کنید که با تنظیم روال تغذیه، خوابیدن و غیره میتوان اضطراب جدایی در کودک را از بین برد اما در برخی موارد، ممکن است فرزند شما در نیمه شب از خواب بیدار شده و شروع به گریه کند. به خاطر بسپارید که این موضوع، یکی از نشانه های اولیه اضطراب جدایی در کودکان است.
تماشای فیلم‌های ترسناک ممنوع
تماشای فیلم‌های ترسناک به ویژه قبل از خواب را به طور کامل حذف کنید تا فرزندانتان نیز احساس ترس کمتری داشته باشند.
اظطراب جدایی در کودکان و رفتن به مدرسه
رفتن به مدرسه برای کودکانی که دچار اختلال اضطراب جدایی‌اند، می‌تواند سخت به نظر برسد و امتناع از رفتن برایشان بسیار عادی خواهد بود. اما با شناسایی دلیل اصلی اجتناب کودک از رفتن به مدرسه و ایجاد تغییر در مدرسه، میتوان به کاهش علائم این مشکل کمک کرد.
کمک کنید تا کودکی که مدت زیادی غیبت داشته است هرچه زودتر به مدرسه بازگردد
اگرچه در ابتدا لازم بوده کودک زمان کمتری را در مدرسه بگذراند، اما وقتی بچه‌ها بفهمند که موقع جدایی اتفاق بدی نمی‌افتد علائمی اضطراب جدایی در آنها کاهش می‌یابد.
یک مکان امن مشخص کنید
در مدرسه به‌دنبال جایی باشید که کودک درهنگام تجربه‌ی موقعیت‌های استرس‌زا بتواند به آنجا برود و اضطرابش را کم کند. راهنمایی مناسب برای استفاده‌ی درست از مکان امن درست کنید.
به کودک اجازه بدهید با خانه تماس بگیرد
زمانی که کودک در مدرسه دچار استرس می‌شود، یک تماس تلفنی کوتاه با خانواده می‌تواند اضطراب جدایی را کم کند.
به فرزندتان پیغام دهید
شما میتوانید در کیف یا ظرف غذای کودک‌تان یک یادداشت برای او بگذارید. پیغامی کوتاه با مضمون «دوستت دارم» روی دستمال می‌تواند به کودک‌تان قوت قلب بدهد.
دستیاری برای زمان‌‌هایی که فرزندتان با همسالانش ارتباط برقرار می‌کند، تعیین کنید
کمکی از جانب یک بزرگسال، خواه یک معلم باشد خواه یک مشاور، می‌تواند هم برای فرزند شما و هم برای سایر بچه‌هایی که با هم در ارتباط‌اند مفید باشد.
به فرزندتان برای تلاشش جایزه بدهید
درست مثل خانه، هر کار مثبت و قدم کوچکی که در راه درست برداشته می‌شود شایسته‌ی قدردانی است.
چه زمانی باید به متخصص مراجعه کنیم؟
برخی از کودکان مبتلا به این اختلال به کمک متخصص نیز نیاز خواهند داشت زیرا اضطراب جدایی در کودک گاهی حاد می‌شود. برای تصمیم‌گیری درباره‌ی کمک گرفتن از متخصص، به‌دنبال «علائم خطرناک» یا نشانه‌های شدیدی باشید که بیش‌ازحد معمول نگران‌کننده هستند. این علائم عبارتند از:
- چسبیدن غیرمعمول و خارج از سنِ مناسبِ کودک یا بدخلقی؛
- پس زدن دوستان، خانواده یا گروه همسالان؛
- دل‌مشغولی با حس شدید ترس یا گناه؛
- شکایت مداوم از وجود بیماری جسمی؛
- امتناع از مدرسه رفتن برای چندین هفته؛
- ترس بیش از اندازه از ترک خانه.
اگر تلاش شما برای کم کردن این نشانه‌ها نتیجه‌بخش نیست، پس زمان آن رسیده است که به یک متخصص روان‌شناس مراجعه کنید. به یاد داشته باشید که این علائم می‌توانند نشان‌دهنده‌ی آسیبی روحی باشند که کودک شما در حال تجربه‌ی آن است. اگر چنین است، حتما به روان‌شناس کودک مراجعه کنید.برخی از کودکان مبتلا به این اختلال به کمک متخصص نیز نیاز خواهند داشت.
درمان اختلال اظطراب جدایی در کودکان
روان‌پزشکان و روان‌شناسان کودک یا متخصصین مغز و اعصاب می‌توانند اختلال اضطراب جدایی را تشخیص دهند و به درمان آن بپردازند. پزشک بالینی نیز اطلاعاتی از خانه و مدرسه جمع می‌کند تا این اختلال را در کودک تشخیص بدهد. به یاد داشته باشید که کودکان مبتلا به اختلال اضطراب جدایی مدام از وجود درد و بیماری‌هایی شکایت می‌کنند که ممکن است به درمان دارویی نیاز داشته باشند.
متخصصان می‌توانند نشانه‌های فیزیکی و تفکر اضطراب‌آور را شناسایی کنند. آنها به این کودکان کمک می‌کنند تا تدابیر لازم را برای روبه‌رو شدن با اضطراب در نظر بگیرند و هنر حل مسئله را بیاموزند. درمان تخصصی برای این اختلال شامل موارد زیر است:
گفت‌وگو درمانی
این شیوه محیطی امن را برای کودک فراهم می‌کند تا درباره‌ی احساساتش صحبت کند. وجود کسی که با دقت به حرفهای او گوش می‌دهد و کمک می‌کند تا اضطرابش را بشناسد، یکی از روشهای درمانی قدرتمند به حساب می‌آید.
بازی درمانی
درمان با استفاده از بازی، روشی رایج و تأثیرگذار است که کودک را به صحبت درباره‌ی احساساتش تشویق می‌کند.
مشاوره برای خانواده
مشاوره‌ی خانوادگی می‌تواند به کودک کمک کند تا افکاری را که موجب ایجاد اضطراب می‌شوند، خنثی کند. در همین حین، شما به عنوان والدین کودک میتوانید به او در یادگیری راه‌های مقابله با اضطراب کمک کنید.
مشاوره‌ی مدرسه
این شیوه می‌تواند به کودک کمک کند تا مطالبات اجتماعی، رفتاری و تحصیلی مدرسه را کشف کند.
درمان دارویی
ممکن است که در موارد جدی اختلال اضطراب جدایی در کودک از درمان دارویی استفاده شود. بهتر است که این شیوه در کنار سایر روشهای درمانی مورداستفاده قرار گیرد.
اضطراب جدایی کودکان در هنگام شب
بروز علائم اضطراب جدایی در کودک در شب، کودک و شما را از خواب راحت محروم می‌کند. کودکانی که به اضطراب جدایی مبتلا هستند، بیش از یک بار در طول شب بیدار می‌شوند و برای والدین یا مراقبان خود گریه می‌کنند. ترس جدایی شما در هنگام شب نیز کودک را درگیر می‌کند. در ادامه این مقاله، نکاتی جهت برخورد با چنین مشکلی ارائه شده است که به شرح زیر می‌باشند:
با کودک خود صحبت کنید
وقتی فرزندتان به خواب فرورفت، فوراً او را ترک نکنید؛ صحبت کردن و داستان خواندن را برای او ادامه دهید. چند ثانیه او را رها کنید؛ دوباره برگردید و در مرحله بعدی، به آرامی دوره جدایی را افزایش دهید. در نهایت، او عادت خواهد کرد که از شما دور باشد.
روند معمولی برای خواب فرزند خود ایجاد کنید
خواب را به عنوان عملی آرام، تسکین دهنده و دوست داشتنی به فرزند خود معرفی کنید. قبل از خواب، کودک را به آرامی ماساژ دهید، برای او لالایی بخوانید یا فرزندتان را نوازش کنید تا اضطراب جدایی او با گذر زمان کاهش یابد.
برای کودک خود اطمینان خاطر فراهم كنید
پس از خوابیدن، كودك خود را نزدیك تختخواب خودتان نگه دارید. در نظر داشته باشید که بچه ها از خواب بیدار می‌شوند، زیرا فکر می‌کنند که شما آنها را ترک کرده اید. به همین دلیل، هر کودکی نیاز به اطمینان خاطر دارد که والدین در نزدیکی او هستند.
در روند درمان فرزند خود کوتاهی نکنید
ترک کردن کودک بلافاصله بعد از خوابیدن او کاری وسوسه‌انگیز است که در درازمدت می‌تواند آسیب های شدیدی را به دنبال داشته باشد. در صورتی که بعد از هر بار خواب سبک، کودک را تنها بگذارید، او احساس ناامنی و نامطمئنی می‌کند. در مقابل، شما میتوانید صبر کنید تا کودک به خواب عمیق برود؛ بعد او را ترک کنید.
اضطراب جدایی را برای فرزند خود، امری طبیعی جلوه دهید
اگر فرزند شما در نیمه های شب بیدار شد و گریه کرد، به او القا کنید که این امر، طبیعی است. همچنین به کودک اطمینان دهید که او بدون کمک شما، به خودی خود خوابیده بود.
آرام باشید
طبیعی است که والدین در هنگام شب، نگران اضطراب جدایی کودک خود باشند؛ اما اجازه ندهید که این نگرانی بر روی صورت شما آشکار شود. مطمئن و خوشحال باشید و به کودک خود بگویید که همه چیز خوب است و هیچ دلیلی برای نارضایتی وجود ندارد. لازم است بدانید که کودکان ارتعاشات رفتاری شما را درک می‌کنند و به طور خودکار با دیدن نشانه هایی، از شما آرامش می‌گیرند.
اضطراب جدایی فقط مرحله ای از روند رشد طبیعی کودکان است و شما میتوانید با استفاده از چند گام ساده، کودک خود را برای مقابله با اضطراب جدایی آماده کنید.
چگونه به کودک خود کمک کنیم تا با اضطراب جدایی مقابله کند؟
جدایی هرگز آسان نیست. خداحافظی شاید یکی از سخت ترین کارها برای همه مادران و کودکان باشد. در ادامه این مقاله، نکاتی برای مقابله با اضطراب جدایی کودکان ارائه شده است که مهمترین این موارد به شرح زیر می‌باشند:
روال منظمی برای خداحافظی با فرزند خود تنظیم کنید
یک روال خداحافظی خاص برای خود و فرزندتان تنظیم کنید. این برنامه منظم می‌تواند به فرزند شما کمک کند تا اعتماد به نفس خود را تقویت کرده و توانایی مقابله با اضطراب جدایی را داشته باشد. در نظر داشته باشید که شما نباید این روال خداحافظی را کنار بگذارید، زیرا ممکن است مجبور شوید تا روند درمان را از ابتدا تکرار کنید.
با فرزند خود تمرین کنید
حتی قبل از مهدکودک رفتن کودک، روند جدایی را با او تمرین کنید. کودک خود را با یک سرپرست یا مادربزرگ خود، تنها بگذارید و مدتی از او دور شوید. این کار به فرزند شما کمک می‌کند وقتی که زمان مهدکودک فرارسید، آماده باشد. هرچه این عمل را بیشتر انجام دهید، کودک زودتر عادت می‌کند.
کودک را با سرپرستان خود آشنا كنید
کودک خود را با سرپرستان خود آشنا كنید، چه در مهدكودك و چه در خانه. بگذارید او راحت باشد و با افراد جدید و محیط آشنا شود. همچنین، به فرزند خود فرصت دهید تا این تغییر را هضم کند؛ سرپرست جدید به او کمک کند تا اسباب بازی یا پتو مورد علاقه خود را همیشه به همراه خود داشته باشد. این کار، روند مقابله با اضطراب جدایی در کودکان را آسانتر می‌کند.
با کودک خود صحبت کنید
قبل از ترک کودک، با او صحبت کنید. به فرزند خود اطلاع دهید که او مجبور است به مهدکودک برود یا در خانه بماند تا اینکه شما دوباره برگردید. با زبان کودکانه به او بگویید: "مادر به زودی پس از کار به خانه برمی‌گردد، پرستار بچه از تو مراقبت خواهد کرد و من هنگام ناهار هم با تو تماس خواهم گرفت." به این نکته مهم توجه داشته باشید که بچه ها زبان و حرکات بدن شما را درک می‌کنند.
هر بار که کودک گریه کرد، نترسید
هر بار که کودک شما گریه می‌کند، گول او را نخورید و فرزندتان را در آغوش نگیرید. انجام این کار، فقط اضطراب جدایی در کودک را افزایش می‌دهد. در عوض، بگذارید کودک گریه کرده و احساسات خود را ابراز کند. مدت زمانی را به او اختصاص دهید تا با اضطراب جدایی مقابله کند. اگر شما دخالت نکنید، ممکن است او از گریه کردن دست بکشد. غریزه مادرانه خود را برای مدتی کنار بگذارید و قوی و محکم باشید.
همیشه خداحافظی کنید
جالب است بدانید که اگر بدون خداحافظی، فرزند خود را دزدکی ترک کنید، او ناراحت خواهد شد. در هنگام خروج از خانه، محکم و دوست داشتنی با فرزند خود خداحافظی کنید؛ این کار را کوتاه و با شادی انجام دهید. پس از خداحافظی به هیچ وجه برنگردید؛ این کار فقط اوضاع را بدتر می‌کند.
به زمان جدایی توجه کنید
وقتی کودک شما خسته یا گرسنه باشد، جدایی برای او سخت تر می‌شود؛ بنابراین، وقتی او خوشحال است، به خوبی تغذیه شده و سالم است، روند خداحافظی با او را امتحان کنید. در حالی که کودک در خواب است، او را ترک نکنید، زیرا ممکن است بیدار شده و شروع به گریه کند. اگر چنین کاری را انجام دهید، اعتماد او را نیز خواهد شکست. از سرپرست کودک بخواهید که بلافاصله پس از ترک شما، ذهن فرزندتان را با اسباب بازی یا غذای مورد علاقه خود منحرف کند. او توجه خود را بر روی کارهای سرپرست یا سایر اطرافیان متمرکز کرده و مهارتهای اجتماعی خود را نیز توسعه می‌دهد.
جلوی کودک خود گریه نکنید
هر چند غیرممکن به نظر می‌رسد، اما به هیچ وجه جلوی کودک خود گریه نکنید. گریه کردن باعث می‌شود که کودک از شما جدا نشود، زیرا می‌داند که شما نیز از جدایی رنج می‌برید؛ بنابراین، خود را جمع و جور کنید و در حالی که کودک خود را ترک می‌کنید، صورتی شاد به خود بگیرید.
دیدار مجدد شاد با کودک
هنگامی که از بیرون بازمی‌گردید و فرزندتان به سمت شما می آید، قبل از کارهای دیگر، او را در آغوش بگیرید و برای مدتی، برای فرزند خود وقت بگذارید یا با او بازی کنید. این کار به او اطمینان می‌دهد که هر چقدر هم جدایی دردناک باشد، دیدار دوباره شادی آور است.
بر روی حرفهای خود بایستید
اگر بعد از بازگشت، به کودک خود قول چیزی را قول داده اید، اطمینان حاصل کنید که این وعده را انجام دهید. اگر شما این کار را انجام دهید، کودک به شما اعتماد خواهد کرد و احتمالاً هنگام ترک شما نیز در آرامش خواهد بود. همین امر باعث می‌شود که فرزندتان استقلال و اعتماد به نفس خود را بدون شما نیز حفظ کند.
اختلال اضطراب جدایی در کودک چیست؟
کودکان معمولاً تا دو سالگی با اضطراب جدایی مقابله می‌کنند؛ اما اگر این روند در مورد فرزند شما بیش از دو سال ادامه داشت و روند رشد کودک را محدود کرد، او به اختلال اضطراب جدایی مبتلا شده است. اختلال اضطراب جدایی به اضطراب در مواجهه با همه چهره ها، امتناع از رفتن به مدرسه و ترس از خوابیدن بدون والدین اشاره دارد. لازم است بدانید که در صورت مبتلا شدن به اختلال اضطراب جدایی، کودک شما به کمک حرفه ای نیاز دارد.
علائم اختلال اظطراب جدایی در کودکان
اختلال اظطراب جدایی در کودکان برخی علائمی دارد که باید به آنها توجه کنید تا هرچه زودتر این مشکل را حل کنید.
ترس از وقوع اتفاقات ناگوار برای عزیزان
رایج‌ترین ترسی که کودکان مبتلا به اختلال اظطراب جدایی تجربه می‌کنند ترس از آسیب یا از دست دادن والدین است. چنین کودکانی مدام می‌ترسند که پدر و مادرشان در غیاب آنها مریض شود یا آسیب ببیند.
خودداری از مدرسه رفتن
کودک مبتلا به اختلال اظطراب جدایی ممکن است ترس‌های غیرمنطقی از مدرسه رفتن داشته باشد و به هر نحوی بخواهد در خانه بماند.
بیزاری از خوابیدن
به دلیل ترس از تنها ماندن و یا دیدن کابوس کودک ممکن است دچار بی‌خوابی شود.
سردرد و دل درد
اظطراب جدایی در کودکان ممکن است باعث برخی عوارض فیزیکی مانند سردرد و دل درد شود.
جدایی هم برای شما و هم برای کودک دردناک است؛ اما اجتناب ناپذیر می‌باشد. با این حال، اگر فرزند شما را در مورد جدایی ناراحت است، باید علت آن را بررسی کنید. ممکن است مسئول مراقبت روزانه با فرزند شما رفتار بدی می‌کند، ممکن است کسی در مدرسه او را مورد آزار و اذیت قرار دهد یا ممکن است مشکل، جدی تر از آنچه که شما فکر می‌کنید، باشد. دلهره های فرزندتان را درک کنید؛ مطمئن شوید که دلیل اضطراب او فقط جدایی شما است و چیز دیگری نیست.
نظر (0)