مادری خاطره ای در مورد دروغگویی کودک خود تعریف می کند:
وقتی در اتاق پرو یک فروشگاه ، لباسی را امتحان می کردم، کودکم که آن موقع چهار ساله بود گفت: «بابا بعضی وقت ها لباس زیر تو را می پوشد». من تعجب کردم و پرسیدم: «ببخشید! بابا کی این کار رو کرد?» او جواب داد: «وقتی تو خوابی»، و با این توضیح ادامه داد: «صبح زود روز یکشنبه او یک لباس زیر تو را از روی پیراهنش پوشید و بعد هم روی ترامپولین کوچک تو شروع به پریدن کرد» او آن روز تا دیر وقت سرسختانه به گفتن داستانش ادامه داد، من با کم رویی تمام از شوهرم که یک معلم مدرسه بود، پرسیدم که آیا تا به حال به شوخی لباس های زیر مرا از روی لباسش نپوشیده؟! (که نپوشیده بود)
ما باهم خندیدیم، اما من احساس آشفتگی می کردم. دروغ گفتن کودکم برای فرار از تنبیه یا به دست آوردن یک تکه کیک بیشتر قابل درک بود. اما دخترم به راحتی و خیلی زیاد دروغ می گفت و هیچ گاه قبول نمی کرد که داستان ساختگیش درست نبود. آیا باید به راستگویی اصرار می کردم؟ مبادا فرزندم به یک دروغگوی مشکل دار تبدیل می شد؟ یا حتی بدون در نظر گرفتن این موضوع آیا این گونه جلوی خلاقیتش را نمی گرفتم؟
اما متخصصی که با او در مورد داستان پردازی های دخترم صحبت کردم از این کار او متعجب نشد. یک روانپزشک کودک گفت: «دروغگویی کودکان هیچ مشکلی ندارد، چرا که آنها خیلی کم سن هستند و فرق بین واقعیت و دروغ را نمی دانند.»
در حقیقت این نوع دروغگویی کودکان می تواند نشانه چیزهای خوبی باشد، دکتر آنجلا کراسمن می گوید: « آن کودکان زیر سنین دبستان که نمرات بالاتری در آزمون هوش به دست می آورند، بیشتر از سایرین دروغ می گویند»
البته درست هم نیست که هر دروغگویی کودکان را امری جزئی در نظر بگیریم و به آن بخندیم، هر کسی می خواهد کودکش را طوری بار بیاورد که به صداقت ارزش قائل شود. دانستن انواع سخنان نادرستی که کودکان در هر مرحله می گویند و همچنین دانستن علت آن می تواند به راحتی شما را به سمتی هدایت کند تا کودکان را طوری بار بیاورید که در هر مرحله ای میزان صداقتی متناسب با سنش داشته باشد.
علل دروغگویی کودکان نوپایان :
وقتی دوقلوهای دو ساله "اریک لاتسکر"، یعنی مرسی و جیکوب، پوشک خود را کثیف می کردند، اتفاق مشخصی می افتاد. پدرشان می گوید اگر می خواستند تعیین کنند که کدام یک جای خود را کثیف کرده، از هر کدام که می پرسیدند هردو هم زمان، نام آن یکی را می گفت، هیچ کدام نمی خواستند از مراحل سخت عوض کردن پوشک بگذرند، در نتیجه دروغگویی کودکان شروع می شد.
این گونه دروغ ها که جنبه محافظت از خود دارند، اولین نوع دروغ هایی است که بسیاری از نوپایان می گویند. اگر از هر مادری که کودک 2 یا 3 ساله ای دارد بپرسید، خواهند گفت که کودکشان دروغ های بسیار ساده ای می گوید، تا کاری را که انجام داده اند انکار کنند یا برای اینکه چیزی به دست آورد.
تنبیه نوپایان برای دروغگوییشان بی معنی است چرا که متوجه نیستند کاری که انجام می دهند اشتباه است،یک روانپزشک کودک می گوید: «اگر کودک دو ساله ای دم گربه را بکشد و بگوید که دوست فرضی اش این کار را انجام داده، بهترین پاسخ این است که بگوییم: گربه هم درد را احساس می کند». نباید شروع به داد و بیداد کنیم و مجبورش کنیم قبول کند که خودش این کار را انجام داده است. راه حل بهتر هم این است که در وهله اول، اجازه ندهیم زورآزمایی شروع شود.
دکتر برادی می گوید: «به جای اینکه بگویید چه کسی گلدان را شکست، بگویید: نگاه کن،گلدان شکسته است». زیرا اگر با عصبانیت او را متهم کنید چیزی که گیرتان می آید یک دروغ است.
دروغ کودکان پیش از دبستان: انسان های کوچک، قصه های طولانی
مطالب بالا نمونه ای از ارتباط بی قید و بند یک کودک 3 تا 5 ساله با واقعیت است. این سن، سن دوستان نامرئی، هیولاهای عجیب و غریب و رنگین کمان های سخنگو است. پدر لوسی 4 ساله که در کالیفرنیا زندگی می کند، در مورد او می گوید: پارسال لوسی به تنهایی آفتاب گرفته بود ولی اکنون 12 خواهر خیالی برای خود تصور می کند که هرکدام نام و تاریخ تولد و گذشته مشخصی دارند. آنها کارهایی انجام می دادند که لوسی قادر به انجامشان نیست، مثلا اینکه هر روز پیراهن صورتی می پوشیدند.
داستان های بلند بچه های پیش دبستانی می تواند فقط یک بازی باشد یا فقط یک تفکر آرزومندانه (همان طور که مادر لوسی گوشزد می کند، خواهر های خیالی لوسی مجبور نیستند آن گونه که او مجبور است قارچ بخورند) و این در مورد بچه های کوچک غیرعادی نیست که اصرار کنند تصوراتشان واقعی است، مانند لوسی. دکتر برگر می گوید: این سخنان در حقیقت دروغ نیستند، فرزندتان زمانی که می گوید دوست من واقعی است، چیزی که اظهار می کند، جذابیت زاید الوصف، برجستگی و اهمیت دوست خیالی اش را نشان می دهد. اگر یک داستان طولانی برایتان مشکل ساز شود، مهم است که اوضاع را تحت نظر بگیرید. دکتر برگر می گوید: «اگر کودکی شاد باشد و با افراد مهم زندگی اش روابط واقعی داشته باشد خیال پردازی او نگران کننده نیست». این کاری است که کودکان پیش از اختراع تلویزیون انجام می دادند. به یاد داشته باشید آن چه که به نظر والدین عجیب و غریب به نظر می رسد، شاید فقط روشی باشد که کودک برای پرورش ایده هایش اتخاذ می کند. وقتی لوسی فهمید که پدربزرگش پیش از تولد او فوت کرده بود، چند نفر از خواهران خیالی اش هم ناگهان مردند. او در مورد این مسئله بسیار حق به جانب صحبت می کرد، به طوری که دوستانمان به شوخی می گفتند شاید خواهران لوسی بیماری واگیرداری گرفته اند.
می توانید علل دروغگویی کودکان دبستانی و نوجوانان را در دلایل دروغگویی کودکان در سنین مختلف(بخش دوم) مطالعه کنید.
نظر (0)