علل دروغگویی کودکان نوپایان :
وقتی دوقلوهای دو ساله "اریک لاتسکر"، یعنی مرسی و جیکوب، پوشک خود را کثیف می کردند، اتفاق مشخصی می افتاد. پدرشان می گوید اگر می خواستند تعیین کنند که کدام یک جای خود را کثیف کرده، از هر کدام که می پرسیدند هردو هم زمان، نام آن یکی را می گفت، هیچ کدام نمی خواستند از مراحل سخت عوض کردن پوشک بگذرند، در نتیجه دروغگویی کودکان شروع می شد.
این گونه دروغ ها که جنبه محافظت از خود دارند، اولین نوع دروغ هایی است که بسیاری از نوپایان می گویند. اگر از هر مادری که کودک 2 یا 3 ساله ای دارد بپرسید، خواهند گفت که کودکشان دروغ های بسیار ساده ای می گوید، تا کاری را که انجام داده اند انکار کنند یا برای اینکه چیزی به دست آورد.
تنبیه نوپایان برای دروغگوییشان بی معنی است چرا که متوجه نیستند کاری که انجام می دهند اشتباه است،یک روانپزشک کودک می گوید: «اگر کودک دو ساله ای دم گربه را بکشد و بگوید که دوست فرضی اش این کار را انجام داده، بهترین پاسخ این است که بگوییم: گربه هم درد را احساس می کند». نباید شروع به داد و بیداد کنیم و مجبورش کنیم قبول کند که خودش این کار را انجام داده است. راه حل بهتر هم این است که در وهله اول، اجازه ندهیم زورآزمایی شروع شود.
دکتر برادی می گوید: «به جای اینکه بگویید چه کسی گلدان را شکست، بگویید: نگاه کن،گلدان شکسته است». زیرا اگر با عصبانیت او را متهم کنید چیزی که گیرتان می آید یک دروغ است.
دروغ کودکان پیش از دبستان: انسان های کوچک، قصه های طولانی
مطالب بالا نمونه ای از ارتباط بی قید و بند یک کودک 3 تا 5 ساله با واقعیت است. این سن، سن دوستان نامرئی، هیولاهای عجیب و غریب و رنگین کمان های سخنگو است. پدر لوسی 4 ساله که در کالیفرنیا زندگی می کند، در مورد او می گوید: پارسال لوسی به تنهایی آفتاب گرفته بود ولی اکنون 12 خواهر خیالی برای خود تصور می کند که هرکدام نام و تاریخ تولد و گذشته مشخصی دارند. آنها کارهایی انجام می دادند که لوسی قادر به انجامشان نیست، مثلا اینکه هر روز پیراهن صورتی می پوشیدند.
داستان های بلند بچه های پیش دبستانی می تواند فقط یک بازی باشد یا فقط یک تفکر آرزومندانه (همان طور که مادر لوسی گوشزد می کند، خواهر های خیالی لوسی مجبور نیستند آن گونه که او مجبور است قارچ بخورند) و این در مورد بچه های کوچک غیرعادی نیست که اصرار کنند تصوراتشان واقعی است، مانند لوسی. دکتر برگر می گوید: این سخنان در حقیقت دروغ نیستند، فرزندتان زمانی که می گوید دوست من واقعی است، چیزی که اظهار می کند، جذابیت زاید الوصف، برجستگی و اهمیت دوست خیالی اش را نشان می دهد. اگر یک داستان طولانی برایتان مشکل ساز شود، مهم است که اوضاع را تحت نظر بگیرید. دکتر برگر می گوید: «اگر کودکی شاد باشد و با افراد مهم زندگی اش روابط واقعی داشته باشد خیال پردازی او نگران کننده نیست». این کاری است که کودکان پیش از اختراع تلویزیون انجام می دادند. به یاد داشته باشید آن چه که به نظر والدین عجیب و غریب به نظر می رسد، شاید فقط روشی باشد که کودک برای پرورش ایده هایش اتخاذ می کند. وقتی لوسی فهمید که پدربزرگش پیش از تولد او فوت کرده بود، چند نفر از خواهران خیالی اش هم ناگهان مردند. او در مورد این مسئله بسیار حق به جانب صحبت می کرد، به طوری که دوستانمان به شوخی می گفتند شاید خواهران لوسی بیماری واگیرداری گرفته اند.
می توانید علل دروغگویی کودکان دبستانی و نوجوانان را در دلایل دروغگویی کودکان در سنین مختلف(بخش دوم) مطالعه کنید.
