بلی، به لطف پیشرفت هایی در درمان های ناباروری که به پزشکان اجازه می دهد تخم های نر و ماده را تشخیص دهند، تعیین جنسیت جنین به لحاظ فنی ممکن است. تعیین جنسیت جنین گزینه ای است برای زوج هایی که می خواهند از انتقال نارسایی های ژنتیکی مرتبط با جنسیت به جنینشان جلوگیری کنند. تعیین جنسیت جنین همچنین برای والدینی که کودکانی فقط از یک جنسیت داشته و می خواهند کودکی با جنسیت متفاوت داشته باشند ممکن است جالب باشد. (این کار بعضی اوقات «متعادل سازی خانواده» نامیده می شود.)
اما روش های تعیین جنسیت امروزی به طور یکسان مؤثر، باصرفه یا قابل دسترس نیستند، دقیق ترین روش های تعیین جنسیت جنین پرهزینه ترین نیز هستند (ده ها هزار دلار) و این اغلب به معنای آن است که شما مجبورید تحت درمان های ناباروری بدون وقفه ای قرار گیرید و از داروهای باروری ای استفاده کنید که عوارض جانبی دارند.
چنانچه مصمم هستید تا یکی از این تکنیک های متعادل کنندۀ خانواده را امتحان کنید، بایستی شرایط سخت گیرانه تعیین جنسیت جنین را دنبال کنید، در بعضی از کلینیک های بارورسازی، شما واجد شرایط نخواهید بود مگر اینکه متأهل بوده و قبلاً حداقل یک کودک با جنسیتی متفاوت از آنچه خواهانش هستید داشته باشید و برخی کلینیک ها محدودیت سنی دارند، اما تمامی آنها آزمایش هورمونی به عمل خواهند آورد تا ببینند شما هنوز بارور هستید یا نه.
به خاطر داشته باشید که طبیعت مادری از قبل کفۀ ترازو را به نفع پسرها سنگینتر کرده است: طبق داده های مرکز ملی آمار سلامت، تقریباً به ازای هر ۱۰۰ دختر، ۱۰۵ پسر به دنیا می آیند.
به خواندن ادامه دهید تا دربارۀ نحوۀ کارکرد روشهای تعیین جنسیت امروزی و اینکه آیا واجد شرایط انجام دادن آنها هستید و چقدر هزینه دارد، اطلاعات بیشتری کسب کنید.
درمان ناباروری و تعیین جنسیت با فناوری جدید
درمان ناباروری روشی است برای اینکه تعیین جنسیت جنینتان را امتحان کنید، لقاح مصنوعی و بارورسازی در لولۀ آزمایش دو نوع درمان ناباروری هستند که ممکن است از فنون تعیین جنسیت نیز استفاده کنند.
این درمان ها شما را مجاب می کند زمان و پول قابل ملاحظه ای هزینه کنید و اغلب به معنای آن است که شما باید داروهای بارورکننده مصرف کنید. اطمینان حاصل کنید که قبل از اینکه تصمیم بگیرید بدانید تعیین جنسیت جنین با فناوری جدید برای شما مناسب است یا نه، از مراحل این درمان ها آگاهی کسب کنید.
لقاح مصنوعی نوعی معالجه است که منی دانه را در جایی نزدیکتر به محل لقاح قرار می دهد، روش های گوناگونی برای لقاح مصنوعی وجود دارد ولی لقاح داخل رحمی از همه رایج تر است.
وقتی شما از لقاح داخل رحمی استفاده می کنید، پزشکتان از لوله ای نازک (میل جراحی بول) استفاده می کند تا منی دانه را بطور مستقیم داخل رحم شما بگذارد. شما همچنین ممکن است داروهای بارور کننده مصرف کنید.
در بارورسازی داخل لولۀ آزمایش، بارورکردن بیرون از بدن شما انجام می گیرد. بارورسازی درون لولۀ آزمایش با یک دوره داروهای بارورکننده آغاز می شود تا تخمدان های شما تحریک شده و بجای اینکه به طور معمول هرماه یک تخمک آزاد کنند، چندین تخمک برای بارورسازی تولید کنند.
زمانی که تخمک های شما آمادۀ بازیافت هستند پزشک به شما داروی بیهوشی داده و درون مهبلتان یک سوند سونوگرافی قرار می دهد تا تخمدانها و کیسه های شما(محفظه های پر از مایعی که تخمک ها درون آنها رشد می کنند) را امتحان کند. آنگاه سوزنی نازک از طریق دیوارۀ مهبلی شما وارد می کند تا تخمک ها را از کیسه ها بیرون بکشد.
پس از آن، تخمک های شما در یک ظرف پتری به وسیلۀ منی دانه بارور می شوند. سه الی پنج روز بعد، پزشکتان تخمک های بارور شده را که اینک نطفه هستند با فرو بردن یک لولۀ نازک به داخل مهبل و دهانۀ رحمتان، در داخل رحم قرار می دهد. تعداد نطفه های قرار داده شده به سن، کیفیت نطفه ها و سابقۀ تولید مثل شما بستگی دارد.
به عنوان یک قانون کلی، اگر کمتر از ۳۵ سال داشته باشید و نطفه ها ظاهراً سالم باشند، حداکثر دو تای آنها می تواند منتقل شود.
در آیا می توانم جنسیت جنینم را انتخاب کنم ؟ (بخش دوم) آزمایش ژنتیکی قبل از کاشت برای تعیین جنسیت جنین توضیح داده شده است.