در بخش اول خواندید که IVF چیست و به چه کسانی توصیه می شود و اینکه مراحل اولیه چگونه سپری می شود ، ما با شماییم تا گام های بعدی را بشناسید...
مرحله 6 IVF : بلوغ کامل اووسیت ها در بدن زنان
در این مرحله از روش درمانی نازایی IVF، دکتر متخصص باروری باید مطمئن شود که تخمک های فرد بیمار در داخل فولیکول خود به طور کامل رشد نموده اند، چون در این روش درمانی نازایی، تنها پس از رشد کامل تخمک ها در بدن خانم نابارور، دکتر می تواند آنها را از بدن او جمع آوری کرده و به آزمایشگاه انتقال دهد. برای تحریک نمودن جهش نهایی در رشد و توسعه تخمک ها، دکتر معالج باید بدن زن را وادار به ترشح هورمون hCG و یا هورمون گونادوتروپین جفتی انسان نماید. البته، زمان تزریق این هورمون به بدن زنان نابارور نکته بسیار مهمی است که هر پزشک متخصصی باید آن را به صورت دقیقی بررسی نماید، چون اگر هورمون گونادوتروپین جفتی انسان خیلی زودتر از موعد مقرر به بدن فرد بیمار تزریق شود، تخمک های موجود در تخمدان های او به اندازه کافی رشد نکرده و قبل از رسیدن به مرحله بلوغ، آزاد خواهند شد. از سوی دیگر، اگر بدن فرد تحت درمان، هورمون گونادوتروپین جفتی انسان را دیرتر از موعد مقرر دریافت کند، تخمک بالغ شده نمی تواند در زمان معین بارورگردد.
در نهایت، به عنوان زنی که از روش درمانی نازایی لقاح آزمایشگاهی یا IVF برای به دنیا آوردن فرزند خود استفاده می کنید، به خاطر داشته باشید که تزریق هورمون گونادوتروپین جفتی انسان باید حداقل چهار روز بعد از این که فولیکول ها در تخمدان به اندازه 18 تا 20 میلی متر رسیدند و میزان ترشح هورمون (استرادیول) استروژن نیز بیش از 2000 تا 1050 میلی گرم شد، انجام گیرد. در این مرحله، دکتر معالج مجبور است ساعت دقیق تزریق هورمون گونادوتروپین جفتی انسان به بدن بیمار را با توجه به شرایط بدنی او مشخص نموده و مطمئن باشد که از تمام دستورالعمل های لازم برای درمان بیمار خود پیروی کاملی شده است.
مرحله 7 IVF : بررسی وضعیت تخمک ها و بازیابی آن ها در تخمدان خانم تحت درمان
معمولا، در حالت طبیعی در حدود 34 تا 36 ساعت پس از تزریق هورمون HCG، دکتر معالج وضعیت تخمک ها را در داخل تخمدان بیمار خود مورد بررسی و بازیابی قرار خواهد داد. در چنین شرایطی، برای راحتی بیمار متخصص بیهوشی با تزریق یک آرام بخش وریدی به آرامش بیشتر بیمار کمک کرده و به او اطمینان می دهد که مرحله بازیابی تخمک در بدن او بدون درد خواهد بود. جالب است بدانید که مصرف این داروهای آرام بخش در حین جمع آوری تخمک ها، بعدا هیچ گونه عارضه جانبی در بدن زنان به جای نخواهد گذاشت.
در ادامه این مرحله از درمان نازایی IVF ، بعد از بیهوشی کامل بیمار، دکتر معالج برای بازیابی تخمک ها یک سونوگرافی ترانس واژینالی انجام داده و با هدایت نمودن یک سوزن از طریق دیواره واژن به داخل تخمدان، به تخمک های فرد بیمار دست خواهد یافت. در عمل آسپیراسیون، تخمک ها توسط سوزن هدایت شده و از دورن مایع فولیکول برداشته می شوند، که در این حالت، خارج کردن تخمک ها از بدن فرد بیمار هم کار آسانی خواهد بود. بعد از این که تخمک ها از بدن فرد بیمار برداشته شد، به آزمایشگاه جنین شناسی انتقال یافته و با اسپرم شریک زندگی او بارور می گردند. بدین ترتیب، یک زندگی جدید به جریان می افتد.
در نهایت، لازم است به یاد داشته باشید که در حالت طبیعی، تعداد اووسیت ها و یا تخمک های بازیابی شده از بدن هر فردی با افراد دیگر متفاوت می باشد. اما، بیشتر پزشکان متخصص باروری 8 تا 15 عدد تخمک را برای انجام دقیق درمان نازایی IVF نیاز خواهند داشت. علاوه بر این موارد، زنانی که مرحله بازیابی تخمک را با موفقیت به پایان رساندند، ممکن است لکه بینی همراه با گرفتگی عضلات را در منطقه تحتانی شکم خود تجربه کنند. فراموش نشود که تمام این علائم چند روز پس از عمل بازیابی، خود به خود ناپدید خواهند شد.
مرحله 8 IVF : لقاح تخمک زن با اسپرم همسر در آزمایشگاه
در روش IVF معمولا بعد از برداشتن تخمک از تخمدان شما، اگر مشکل خاصی در بدنتان پیش نیاید، در آزمایشگاه جنین شناسی، اووسیت بازیابی شده از بدن شما توسط متخصصین مورد بررسی قرار می گیرد، تا از اندازه مناسب، رشد کافی و بلوغ کامل آن اطمینان حاصل شود. به خاطر داشته باشید که تخمک های بازیابی شده از بدن شما نباید بیش از حد بالغ شده و یا زیاد کوچک باشند. در چنین مواردی، اگر تخمک به مرحله بلوغ کامل خود نرسیده باشد دکتر آزمایشگاه رشد آن ها را با روش خاصی تحریک کرد و به بلوغ کامل خواهد رساند. در حالت معمول استفاده از روش درمان نازایی IVF ، تخمک های زنان بین 12 و 24 ساعت پس از بازیابی لقاح داده می شوند. در واقع، نمونه مایع منی که قبلا از شریک زندگی فرد بیمار گرفته شده است، از طریق یک فرایند شستشوی ویژه آماده بهره برداری می شود، زیرا در این مرحله از روش درمانی نازایی لقاح آزمایشگاهی باید اسپرم های سالم و قوی از مواد دیگر موجود در مایع منی جدا شود. معمولا، دکتر در حدود 10 تا از سالم ترین اسپرم ها را از مایع منی برداشته و به ظرف پتری حاوی تخمک اضافه خواهد نمود. ظرف پتری حاوی تخمک و اسپرم، بعد از این مرحله باید به مدت 12 تا 24 ساعت در یک دستگاه آنکوباتور قرار داده شوند. بعد از گذراندن موعد مقرر، این مایع توسط پزشکان متخصص مورد بررسی قرار می گیرند، تا اطمینان حاصل شود که مرحله لقاح با موفقیت انجام گرفته است. به طور معمول، اگر مشکل خاصی در روند درمانی لقاح آزمایشگاهی پیش نیاید، 70٪ تخمک ها مرحله لقاح را با موفقیت پشت سر می گذارند.
مرحله 9 IVF : انتقال تخمک بارورشده به درون رحم مادر
پس از این که مرحله لقاح تخمک با اسپرم با موفقیت انجام شد، جنین به رحم مادر خود منتقل می شود. به یاد داشته باشید که معمولا، این انتقال در حالت طبیعی سه تا پنج روز پس از انجام عمل لقاح صورت خواهد گرفت. فراموش نکنید که انتقال دادن تخمک بارورشده به داخل رحم مادر در IVF یک فرایند بدون درد است و نیازی به بیهوش کردن بیمار ندارد. با این حال، برخی از زنان می گویند که در زمان انتقال تخمک، حالت گرفتگی خفیفی را در ناحیه عضلات شکم و رحم خود تجربه می کنند، که زیاد هم دردناک نیست.
در این مرحله از IVF ، دکترها از کاتتر برای انتقال جنین به داخل رحم مادر استفاده می کنند. جالب است بدانید که موفقیت کار در این مرحله به تعداد جنین ها، کیفیت تخمک های بارورشده و شرایط رحم مادر تحت درمان بستگی دارد. در واقع، اگر تا این مرحله از کار مشکلی پیش نیاید و بدن بیمار نیز خود را با جنین تازه وارد تطبیق دهد، پزشکان ظرف چند دقیقه آن را به داخل رحم مادر منتقل خواهند کرد.
پس از انتقال دادن تخمک های بارور شده به داخل رحم، مادر باردار مجبور است به حالت درازکش (برای حدود دو تا سه ساعت) قرار گیرد و سپس، می تواند با آرامش به خانه خود برود. در این مرحله از درمان نازایی، تخمک های بارورشده اضافی مادر برای استفاده خود او در آینده منجمد می گردد، تا اگر روش IVF درست عمل نکرد و برنامه درمانی با شکست مواجه شد، دکتر معالج بتواند متناوبا از جنین های منجمدشده برای درمان در دوره های بعد استفاده کند.
مرحله 10 IVF : پشتیبانی از جنین داخل رحم مادر با استفاده از هورمون پروژسترون
در روش درمان نازایی یا IVF ، کار اساسی این است که زن متقاضی هم زمان با روز جمع-آوری تخمک ها و قبل از انتقال جنین به داخل رحم خود، مصرف هورمون پروژسترون را آغاز نماید. معمولا بیماران در این مرحله، هورمون پروژسترون را که محلول در روغن است، به صورت عضلانی دریافت خواهند کرد. البته، برخی از پزشکان متخصص باروری ممکن است مکمل های این هورمون را به صورت قرص، ژل واژینال و یا شیاف واژنی هم برای بیمار خود تجویز کنند.
دو هفته بعد پس از انتقال جنین به رحم مادرش، دکتر معالج باید با یک برنامه سازمان دهی شده بدن بیمار و روند لانه گزینی جنین را در دیواره رحم او به طور مداوم تحت نظر بگیرد، تا مشکل پیش نیاید، چون متاسفانه، در صورت بروز مشکل و یا از بین رفتن جنین در این مرحله از روش درمانی نازایی لقاح آزمایشگاهی، مادر دچار شوک عاطفی شدیدی می شود. این شوک به خاطر ضعیف شدن بدن مادر بر اثر تحمل استرس ها و سختی های موجود در حین انجام کار و پروراندن انواع افکار درهم و برهم در مورد داشتن نوزادی سالم روی خواهد داد. اما، به عنوان خانمی که از روش درمان نازایی لقاح آزمایشگاهی برای به دنیا آوردن نوزاد استفاده می کنید، به خاطر داشته باشید که اگر خدای ناکرده این روش درمانی نازایی به دلایلی با شکست مواجه شد، بهترین کار این است که برای از بین رفتن هر گونه شک و تردید در مورد این موضوع با دکتر معالج خود صحبت کنید و از یک روانکاو نیز برای پشت سر گذاشتن این دوران بحرانی کمک بگیرید، تا بتوانید پاسخ درست همه سوالات موجود در ذهن خود را به دست بیاورید. اگر هم می توانید، تا آنجا که امکان دارد از برخی روش های آرام سازی اعصاب استفاده کنید.
مرحله 11 IVF :: انجام تست بارداری برای اطمینان کامل از لانه گزینی جنین
معمولا، در حدود 12 روز پس از انتقال جنین به داخل رحم مادر، دکتر انجام یک تست حاملگی را به بیمار خود توصیه می کند. این نوع تست شامل یک آزمایش خون برای تعیین میزان ترشح هورمون پروژسترون در بدن بیمار می باشد و فرد می تواند برای اطمینان از باردار بودن خود، این آزمایش را هر چند روز یک بار تکرار کند، چون هیچ خطری برای مادر باردار و جنین داخل رحم او نخواهد داشت.
اگر در این مرحله از درمان نازایی IVF ، جواب تست مثبت باشد، بدانید که زمان جشن و پایکوبی شما فرا رسیده است. با این حال، قبل از انجام هر کار دیگری، بهتر است برای اطمینان بیشتر در مورد وضعیت بارداری خود، مصرف هورمون پروژسترون را به مدت چند هفته ادامه دهید. در نهایت، به عنوان خانمی که تحت درمان روش لقاح آزمایشگاهی هستید، حتما سعی کنید که بعد از مطمئن شدن از وضعیت بارداری خود، باز هم به طور مداوم برای معاینه به دکتر متخصص زنان و زایمان مراجعه کنید، تا علاوه بر نظارت دقیق بر روند بارداری خود و رشد کافی جنین داخل رحمتان، در صورت بروز حاملگی خارج از رحمی و یا سقط جنین، آن ها را به موقع تشخیص دهید. برای این کار شما می توانید از طریق انجام آزمایش خون و یا سونوگرافی اقدام نمایید.
میزان سقط جنین در طول روش درمان نازایی IVF ، برای زنان زیر 35 سال بسیار کم و در حدود 15٪ می باشد. این در حالی است که میزان سقط جنین در روش درمانی نازایی IVF، برای زنان 40 تا 42 ساله 25 درصد بوده و در برخی کشورها تا 35٪ هم افزایش می یابد.
در نهایت، به یاد داشته باشید که مرحله نظارت، بیشتر شامل زنانی می شود که بارداری چندقلویی را تجربه می کنند، چون اگر تعداد جنین های موجود در رحم مادر باردار از چهار تا بیشتر باشد، دکتر متخصص زنان و زایمان ممکن است استفاده از روش خاصی به نام "کاهش حاملگی چندقلویی" را به بیمار خود توصیه کند. در واقع، در چنین شرایطی، دکتر معالج با کاهش دادن تعداد جنین ها در داخل رحم مادر تحت درمان، شانس زنده ماندن سایر جنین های سالم را افزایش خواهد داد.
اگر می خواهید مراحل شگفت انگیز لانه گزینی را بدانید ، حتما آن را دنبال کنید.
نظر (3)