آنچه درباره عمل سزارین نمی دانید

سزارین چیست؟

سزارین عملی است که طی آن متخصص زنان و زایمان برشی روی شکم و رحم داده تا نوزاد را خارج کنند، سزارین عمده ترین جراحی مهمی است که زنان دارند.

سزارین برنامه ریزی شده و اورژانسی چه تفاوتی دارند؟

سزارین برنامه ریزی شده (انتخابی) به شکلی زمان بندی شده که قبل از شروع زایمان انجام شود، بیشتر درصد زایمان های سزارین ، برنامه ریزی شده هستند.
سزارین اورژانسی برنامه ریزی شده نیست و در موارد زیر اتفاق می افتد:
• برای سزارین برنامه داشتید اما کیسه آب تان پاره شده یا پیش از رفتن به اتاق عمل، زایمان شروع شده باشد، یا برای زایمان طبیعی قصد داشته اید اما زایمان تان به تعویق افتاده یا بسیار کند پیش می رود، اگر شما و نوزادتان خوب باشید سزارین در طی چند ساعت با موفقیت پیش خواهد رفت.
• شما یا نوزادتان در طی بارداری یا زایمان مشکلات جدی داشته باشید اما این مشکل تهدید کننده حیات هیچ کدام از شما نباشد، این حالت اضطراری تر بوده و بسته به مشکل در طی حدود ۷۵ دقیقه باید تصمیم به عمل سزارین گرفته شود.
• شما یا نوزادتان مشکلی در زمان بارداری یا زایمان داشتید که این مشکل به شدت تهدید کننده حیات است، در این حالت نوزادتان باید هر چه سریع تر به دنیا آمده و بسته به مشکل باید در عرض نیم ساعت یا کمتر تصمیم به سزارین گرفته شود.
بسیاری از سزارین ها برنامه ریزی شده نیستند اما در دسته دوم قرار می گیرند بنابراین در واقع اورژانسی نیستند، اگر سزارین بدون برنامه دارید، شما، همسر و کارکنان مرکز زایمان باید وقت کافی جهت آماده شدن برای عمل داشته باشید.

قبل از سزارین چه کارهایی صورت می گیرد؟

پزشک یا ماما باید به شما توضیح دهند که عمل سزارین برای شما چه توجیهی دارد و در طی عمل چه کارهایی صورت می گیرد، آن ها در مورد خطرات عدم انجام سزارین و همین طور خطرات احتمالی جراحی را با شما صحبت خواهند کرد.
از شما برای انجام جراحی اجازه گرفته خواهد شد که این حق را دارید که قبول نکنید، قبل از عمل نیاز است که روپوش و لباس مخصوص بیمارستان را بپوشید و همه زیورآلات را از دست و گردن خود باز کنید، هرچند انگشتر می تواند برداشته نشود.
همچنین باید آرایش و لاک ناخن را پاک کنید تا وضعیت بدن از طریق رنگ پوست در زمان عمل کنترل شود، اگر لاک ناخن دارید باید با استون برداشته شود، نمی توانید در حین عمل لنزهای تماسی داشته باشید، اگر عینک می زنید آن را به همسرتان یا ماما بدهید تا بعد از عمل بتوانید نوزادتان را ببینید.
در بیشتر موارد همسرتان می تواند در زمان سزارین با شما باشد اما باید لباس کتانی ظریف مخصوص اتاق عمل بپوشد، ماسک بزند و کلاه و کفش مخصوص بپوشد.
روی میز جراحی دراز خواهید کشید که کمی شیب دارد، این به این خاطر است که وزن رحم باعث کاهش جریان خون به ریه ها نشود و فشار خون افت نکند.

کارهایی که در اتاق سزارین انجام می شود:

• نمونه خون گرفته شده تا چک شود که آنمی (کم خونی) نداشته باشید، در صورت داشتن آنمی قادر به تحمل خونریزی سزارین نخواهید بود.
• سرم به ورید دست وارد شده تا از طریق آن مایعات و داروهایی داده شود که از افت فشار خون ممانعت به عمل آورد.
• بی حسی ناحیه ای که نیمه پشتی بدن را بی حس می کند به صورت نخاعی یا اپیدورال تجویز می شود.
• لوله باریک (کاتتر یا سوند) از طریق پیش آبراه وارد مثانه می شود، بی حسی نخاعی یا اپیدورال می تواند از کارکرد درست مثانه جلوگیری کند، بنابراین سوند مثانه را تخلیه کرده و برای عمل سزارین آماده می کند، بخاطر ضد دردهای استفاده شده در زمان کارگذاری سوند دردی را احساس نخواهید کرد.
• ناحیه ای که باید برش داده شود، تراشیده شده و با ضد عفونی کننده (بتادین) تمیز می شود.
• پوشیدن جوراب ساق بلند سفید، تجویز مایعات اضافی و تزریق های ریز عروقی برای کاهش ریسک تشکیل لخته در ورید یکی از پاها انجام می شود.
• پوششی روی دست تان برای اندازه گیری فشار خون بسته می شود و الکترودها برای کنترل ضربان قلب روی سینه قرار می گیرد، ممکن است کنترلگر نبض انگشتان هم داشته باشید.
• پلاک پلاستیکی چسبنده به عنوان اتصال به زمین برای کاهش خطر در زمان استفاده از تجهیزات الکترونیکی به پا وصل می شود.
• آنتی بیوتیک برای پیشگیری از عفونت تزریق می شود.
• داروی ضد تهوع برای پیشگیری از استفراغ تزریق می شود.
• در زمان نیاز به بیهوشی داروهایی مانند ضد اسیدها برای کاهش خطر پنومونی تجویز می شود
• ضد دردهای قوی در حین و بلافاصله پس از عمل سزارین و همین طور برای دردهای ماندگار در هفته های بعد تجویز می شود.
• اگر نوزاد سختی در تنفس دارد از ماسک اکسیژن استفاده می شود.